శరణాగతి

భగవంతుని పట్ల ప్రేమనే భక్తి అంటారు.

ఈ భక్తి ఎప్పుడైతే ఏమి ఆశించదో అప్పుడే దానిని శరణాగతి అంటారు. 

మనము ఎవరినైన ప్రేమించాలి అంటే వాళ్ళ గురించి మనకు తెలియాలి. వాళ్ళ మీద ఇష్టం ఏర్పడాలి.

అట్లానే మనకు దేవుడి మీద ప్రేమ ఏర్పడాలి అంటే దేవుని గురుంచి మనం తెలుసుకోవాలి.

           

మనకి భక్తి ఉన్నదా లేదా అని ఎవరికి వాళ్ళు పరిశీలించుకోవాలి. ఉంటే మన భక్తి కేవలం భగవంతుని కోర్కెలు కోరడానికి మాత్రమేనా లేక శణాగతి చేసే అవగాహన ఉందా?

            

బాబా ఎప్పుడూ శ్రద్ద అనే విషయాన్ని ముఖ్యమైనదిగా చెప్పడం జరిగింది. ఈ శ్రద్ద అంటే ఏంటి? శ్రద్ద అంటే తిరుగులేని నమ్మకము. ఎటువంటి పరిస్థితుల్లో కూడా నీవు నమ్మిన గురువుల మీద కాని లేదా దేవుడి మీద కాని చెరగని నమ్మకము ఉండాలి. ఇది లేని రోజున మనము కేవలము సామాన్య భక్తుల్లా మాత్రమే మిగిలిపోతాము.

            

విషయవాంచలకు సంబంధించిన కోర్కెలను కోరుతూ భగవంతుడితో వ్యాపారం చేస్తాము. ఎంతో కృపామయుడు కాబట్టి మనం అడిగిన కోర్కెలను తీరుస్తాడు. అట్లానే బాబా తన దగ్గరకు వచ్చి అడిగిన వాళ్ళ కోర్కెలన్నింటిని తీరుస్తాడు. అందుకే బాబా ఇలా అనేవారు, "నా దగ్గరకు వారు మొదట్లో కోర్కెల కోసం వచ్చిన, ఆ తరువాత వారిని ఆధ్యాత్మిక మార్గంలో పెట్టడం జరుగుతుంది. కాని అది వాళ్ళ ప్రారబ్ధం బట్టి ఉంటుంది. వారికి విషయవాసనలు మీద మనస్సు ఉంటే, వాళ్ళు మామిడిపూతలాగా రాలిపోతారు. కొందరు పిందెలులాగా రాలిపోతారు. చాలా కొద్ది మంది మాత్రమే మామిడి పండ్లు అవ్వగలుగుతారు" అని దాము అన్నాకు ఒకసారి బాబా చెప్పడం జరిగింది.

           

బాబా మనకు శ్రద్దని నేర్పించాలి అని ఎంతో తపన పడ్తుంటే మనము పట్టించుకోము. జీవితంలో అనవసరమైన వాటి వెంట పరుగులు తీస్తాము. ఈ శ్రద్ద మనకు కాకపోతే ఇంకెవరికి.

            

ఒకసారి మహాభారత యుద్ధానికి ముందు దుర్యోధనుడు, అర్జునుడు కృష్ణపరమాత్ముడి నివాసానికి వచ్చి ఆయన సహాయం అర్ధిస్తారు. అప్పుడు దుర్యోధనుడు కృష్ణుడ్ని కాకుండా ఆయన సైన్యాన్ని కోరుకోవడం జరుగుతుంది. కాని అర్జునుడు మాత్రం పరమాత్మనే కోరుకుంటాడు. ధుర్యోధనుడు తన వాళ్ళా దగ్గరికి వెళ్ళి పిచ్చి అర్జునుడు యుద్ధం చేయంటువంటి కృష్ణుడ్ని కోరుకున్నాడు. మనకి విజయము తధ్యము. మనవైపే ఎక్కువ సైన్యం ఉంది అని మురిసిపోయాడు. చివరికి జరిగిన యుద్ధంలో ఎవరు గెలిచారు అన్న విషయం మనకు తెల్సినదే.

           

అట్లానే మనము ఎప్పుడూ ఆ సర్వేశ్వరుడు సృష్టించిన వస్తువులను మాత్రమే కోరుకుంటున్నాము. ఆయన్ని మాత్రం కోరుకోము. ఆయనను ఒక కోర్కెలు తీర్చే యంత్రంలా చూస్తాము. మనకి అవగాహన కలిగిన రోజున, కొంచెము జ్ఞానముతో కూడుకున్న భక్తి మనకి అలవాటు అయినప్పుడు, మనము నిజంగా దేవుడ్ని ప్రేమించడం మొదలుపెడ్తాము.

          

సరే  ఈ భగవంతుడు ఎవరు అంటే మనం మన పిల్లలుగా చెప్పగలమా అంతటి అవగాహన కోసం మనము ప్రయత్నిస్తున్నామా అని ఆలోచించాలి.

       

సబూరి ఎప్పుడు నేర్చుకోవాలి. మనకు నమ్మకమే ధృడంగా లేకపోతే ఇంక ఓర్పు ఎక్కడ నుంచి వస్తుంది.

  

ఇదంతా ఎందుకు జరుగుతుంది. మనుష్యులు ఇలా దేవుడి పట్ల శ్రద్ధలేకుండా ఎందుకు తయారు అవుతున్నారు అని ఆలోచిస్తే సమాధానం మనకు దొరుకుతుందా!

సాయి చెప్పిన శ్రద్ధ - సభూరి అనే మంత్రమే మన జీవితం కావాలి.  

సాయి మాటలే మనకు మంత్రం కావాలి . 

సాయి పరమాత్మే మన లక్ష్యం అవ్వాలి. 

ఇదే మనకు ముక్తి. 

ఓం శ్రీ సాయి రామ్ !

Devotion- Surrender

 Love for God is called Bhakti.

Complete and unconditional Bhakti is called surrender (Saranagati).

If we want to love someone, we need to know them and we have to really like them. In a similar way if we have to love God, we need to understand God and we have to know him. Then only we can love him.

Do we have Bhakti or not? This is the question we need to ask ourselves. If we say that we do, are we capable of surrendering to God. Baba always gave importance to Shradda (Faith). What is Shradda? It is nothing but unwavering faith towards what you believe in. If we do not have this, then we will remain as normal devotees. We always want worldly things from our God. We do some kind of business with Guru or God. But Guru is so merciful that he fulfills all our needs and wants. Baba used to say that, all my devotees come to me first with these desires. Once I bring them to me, I will try to make them realize the importance of spiritual path. But in this process, they stray and run after more desires. They drop out lacking Shradda like the pollen of Mango tree. They do not show the patience that is Sabhuri. They will fall as unripe fruits. Those who can follow me to the end are real Bhaktas. I will take them to the Moksha. These words he reiterated to Damu Anna at one time.               

Surrender to God does not signify any physical act. It is the mental attitude resulting from our understanding of our limitation to liberate ourselves from the clutches of the Illusion. When we know God is the master of Illusion, we practice Bhakti Yoga, which is to love god completely. Lord Krishna calls this as surrender to God. In life, we strive to achieve various objects of desire like name, fame, money and such. Whenever we are successful, we assume that the success is due to our hard work, perseverance and such positive qualities. The real reason for our success is God's grace.

When we cannot even adopt Shradda, when can we learn to be Patient with Sabhuri. Why is all this happening? Why we cannot be pious in our attempts towards loving God.

 In Mahabharat, once Arjuna and Duryodhana came to see Krishna Paramatma prior to war. When Krishna wanted them to choose either him or his army, Arjuna chooses Krishna, and Duryodhana wanted the whole army. He was afraid that Arjuna will choose the entire army because Krishna said that he is not going to participate in the real war. He was happy when Arjuna chose Krishna. Duryodhana goes back to his palace and tells everyone that Arjuna was foolish. In reality Arjuna chose God but not the objects made by him.

When we have God in our lives, we do not need anything. The whole universe is in him. If you have God, you have everything. Our job is always to choose only God but not the objects made by him. Because these objects are not permanent, and we do not take anything with us when we die. The only thing we take with us is our karmas and devotion that we had towards God. We should never make God as a machine that grants our boons. The day we really learn this truth and we combine this Jnana (Knowledge) with Bhakti, we will succeed in our quest for Mukthi (salvation). We will start loving God unconditionally.

Sai's teachings are our Mantras!

Sraddha & Sabhuri is the best way to reach God!

Atma Jnana is the ultimate knowledge!

                                                               OM SRI SAI RAM!

Karma principle

This whole universe works on Karma principle. The creation also is based on collective karma (samisti karma). if we suffer from certain physical or mental pain, we have to understand that this is the result of our own past actions. These actions could be from current life or from past lives. We can find faults in other people for our problems but in reality this is a consequence of our own past karma. If we blame other people then we are committing another sin. That's why we have to understand the principle of Karma and put this into action also. Here we can remind ourselves one of the important verses in Bhagavadgita.

Karmanyevaadhikaarasthe maa phaleshu kadaachana!
Maa karma phalheturbhuh maa te sangostva karmani!!

Our right is to work only; but never to the fruits; let not the fruit of action be thy motive or attachment to inaction. 

We have to first understand how the law of Karma works. 
The laws of karma dictate all our actions and results. These laws are universal and fundamental, they do not change from person to person. They do not change from situation to situation.

Link between Karma and results: 
No one else is responsible for our status. Our past karmas determine our status. Every action will yield corresponding good or bad results based on our actions. But the intensity will change based on how well this action performed and with what intention it was done. This is true in any circumstance. These actions will not only give us the consequences but create some impressions. These impressions will lead to more future lives (Janmas). we need to have ideal conditions if we need to go through a result from certain past karma. We might say why good people go through so many difficulties? But these consequences are from past lives.

For every action, there will be proportionate and appropriate results. 
The results of an action (karma) could be visible or invisible. 

For some of the actions there will be a visible consequence and an invisible consequence which cannot be understood by the mind. The outward consequence could be because of out right action. But the invisible result is because of our intention.

A robber cuts a person with a knife and a doctor cuts a patient for an operation. In both cases the cutting is there but the intentions are different. So consequences are also different.

Sometimes we do not even realize that we are doing some thing wrong through our actions. When we eat our food, we are also part of certain sins that are called "Panchasoonas". In the process of obtaining these food items, people have caused harm to so many living beings. So who is going to bear the consequence of these actions?This is part of our samisti karma (collective action).

How do we perform our actions? 
These karmas need to be based on our scriptures. If we do not know what our scriptures say, then who is going rescue us? We got used to doing so many things because other people in the society are doing. We developed a thought process and started rationalizing, justifying our bad actions. Lord Krishna reiterated that we need to perform our actions through Karma Yoga.

Lord Krishna asked Arjuna to fight in the war. This fight should not be for revenge or for kingdom but mainly to preserve Dharma. Then this fight becomes karma yoga. In a similar way in our daily life we have to perform every action with the similar intention. A school teacher may get salary for teaching kids but if his intentions are to make these kids useful to the society, then this action becomes Karma Yoga. This applies to all the parents also. We have to question why we are educating our kids? They need to be a productive part of the society. This gives mental peace instead of imbalance in life.


We may not be able to change the results of an action or action itself once we perform that action. Once we click that send button in the computer that E-mail will reach the other person. If we have to correct this mail we have to send another mail that means doing another action. The solution is to use our Buddhi (Intellect)before we perform any action. This is like computer asking us second time before we click that delete button.

If we mistreated someone and said sorry immediately. Here we have to go through the consequence of first action that is "mistreating". But the second action saying sorry and realizing that we made a mistake, will give us the strength to endure the pain caused by first action or the intensity will be less. Sometimes we can detect some illness in the beginning stage and this will make us suffer less. This is the Fairy-tale of karma theory.

Points to be learned from above verse:

We have to perform our actions through karma yoga.

We cannot resort to inaction but we have to do these actions based on our scriptures. 

We have the right to do an action but not on the result. 

We have to perform our actions with duty oriented attitude. 

OM SRI SAI RAM!

కర్మాచరణ -కర్తవ్య బుద్ధి

 ఈ ప్రపంచం అంతా కర్మ సిద్ధాంతం మీద నడుస్తూ ఉంటుంది అని మనం అందరము చెప్పుకుంటాము. ఈ సృష్టికి కారణం కూడా అందరి సమిష్టి కర్మయే అని మన శాస్త్రాలు చెపుతాయి. మన శరీరంలో కాని, మానసికంగా గాని మనకు కష్టం కలిగితే అది మనకే ఎందుకు వచ్చింది అని ఆలోచిస్తే మన పూర్వ జన్మ కర్మయే అని అర్ధం చేసుకోవచ్చు. మనం మన చుట్టూ ఉండే వాళ్లు కాని, కొన్ని పరిస్థితులు కాని కారణం అని అనుకోవచ్చు. మన కష్టాలకు వేరే వాళ్లు కారణం ఎప్పుడు కాదు. వారిని తప్పుగా ఆలోచించండం వల్ల ఇంకో పాపపు పని చేస్తున్నామా అని అర్ధం చేసుకోవాలి. అందుకే కర్మ సిద్ధాంతాన్ని బాగా అర్ధం చేసుకొని, అనుసరించాలి. భగవద్గీతలో భగవానుడు ఈ కర్మ గురించి చాలా విషయాలు చెప్పారు. భగవద్గీతలో మనకు బాగా తెలిసిన శ్లోకం ఇలా ఉంటుంది.

 కర్మణ్యేవాధికారస్తే మా ఫలేషు కదాచన !

మా కర్మ ఫలహేతుర్భూ: మా తే సంగోస్త్వ కర్మణి !!

కర్తవ్యకర్మమునాచరించుటయందే నీకధికారము గలదు. ఎన్నటికీనీ దాని ఫలముల యందు లేదు. కర్మఫలములకు నీవు హేతువుకారాదు. కర్మలను మానుటయందు నీవు ఆసక్తుడవు కావలదు. అనగా ఫలాపేక్ష  రహితుడవై కర్తవ్య బుద్ధితో కర్మలను చేయుము.

ఈ శ్లోకాన్ని అర్ధం చేసుకోవాలి అంటే కర్మ ఎలా పని చేస్తుందో తెలుసుకోవాలి.

ఒక కర్మ వల్ల వచ్చే ఫలితం అంతటా ఒకే లాగా ఉంటుంది. ఇది దేశకాల పరిస్థితులను బట్టి మారదు. ఒక కర్మ చేసిన తరువాత దాని ఫలితాన్ని వద్దు అంటే కుదరదు. అది ఎప్పుడో అప్పుడు అనుభవించక తప్పదు. కొన్ని కర్మలు ఫలితాన్ని ఇవ్వడమే కాకుండా, మనలో ఒక వాసనను కూడా మిగిలిస్తాయి. ఈ వాసన కొత్త కర్మలకు, కొత్త జన్మకు కారణం అవుతుంది. ఒక కర్మ ఫలితం అనుభవించాలి అంటే దానికి సరియైన శరీరం, పరిస్థితులు ఉండాలి. అలా లేకపోతె అవి అన్ని సమకూరిందాక ఆ ఫలితం మనం అనుభవించలేము. ఒక్కో సారి ఎవరికన్నా కష్టం వస్తే, అయ్యో మంచివాళ్లకే ఈ కష్టాలన్ని అని మనం అనుకుంటాము. కాని ఈ ఫలితం ఏ జన్మలోదో మనకు తెలియదు.

కొన్ని కర్మలకు కనిపించే ఫలితం ఒకటి ఉంటే, కనపడకుండా ఉండేది, మరియు మన మనస్సుకు అంతు చిక్కని ఫలితం ఇంకొకటి కూడా ఉండచ్చు. బయటకు కనిపించే ఫలితం మన మాటల వల్ల లేదా మన చేతల వల్ల జరిగిన కర్మ ద్వారా వస్తుంది. బయటకు కనిపించని ఫలితం మన మనోభావాన్ని బట్టి వస్తుంది.

ఒక దొంగ దొంగతనం చేసి ఒకరిని కత్తితో పొడిచి చంపాడు. అలానే ఒక డాక్టర్ కత్తితో కోసి ఆపరేషన్ చేస్తూ ఉండగా ఒక వ్యక్తి చనిపోయాడు. రెండు చోట్లా చనిపోవడం జరిగింది. కాని ఉద్దేశాలు వేరు.  వారికి లభించే ఫలితం కూడా వేరు.

ఒక్కో సారి కొన్ని కర్మలకు వచ్చే ఫలితం అస్సలు బయటకు తెలియదు. అసలు మనం ఆ కర్మ చేసాము అని కూడా మనకు తెలియదు. మనం పంచసూనాలు అని విన్నాము. మనం వండి తినే ఆహరం మన దాకా వచ్చే లోపల ఎన్ని క్రిములు, పురుగులు చనిపోయి ఉంటాయో ఒక్కసారి ఊహించండి. మరి ఆ కర్మ ఫలితం ఎవరు అనుభవించాలి. ఈ సమిష్టి కర్మలో పాల్గొన్న వారందరు దీన్ని అనుభవించాలి.

సరే ఈ కర్మలు ఎలా ఉంటే మనకు మంచిది. అవి శాస్త్ర విహితమై ఉండాలి. కాని ఆ శాస్త్రము ఏమిటో మనకు తెలియక పోతే అప్పుడు మనలను ఎవరు రక్షిస్తారు. అందరు ఏదిచేస్తూ ఉంటే అదే మనము చేసుకుంటూ పొతే కష్టాలు తప్పవు. అందుకే భగవానుడు కర్మ సిద్ధాంతాన్ని అర్ధం చేసుకొని కర్మయోగాన్ని ఆచరించమని చెప్పారు.

అర్జునుడ్ని యుద్ధం చేయమని భగవానుడు చెప్పాడు. కాని ఆయన ప్రతీకారం కోసమో లేక రాజ్య భోగాల కోసమో యుద్ధం చేయకూడదు. యుద్ధం ధర్మాన్ని రక్షించడానికి మాత్రమే చేయాలి అని భగవానుడు చెప్పారు. అప్పుడు అది కర్మయోగం అవుతుంది. అలానే మన జీవితంలో మనం రోజు చేసే పనులు ఇదే భావంతో చేయాలి. ప్రతికర్మలో స్వార్ధం తీసివేస్తే కర్మ యోగమే అవుతుంది. ఒక టీచర్ విద్యార్థులకు పాఠాలు చెప్తాడు. ఆయనికి డబ్బులు కూడా ఇస్తారు. కాని ఆయన భావంలో ఆ విద్యార్థులను మంచి పౌరులుగా చెయ్యాలి అని ఉంటే అది కర్మ యోగం అవుతుంది. మన పిల్లలు మంచి కాలేజీలో చేరితే వారి భవిష్యత్తు బాగుంటుంది అనే ఆలోచన మనకు ఉండచ్చు. కాని దీనివల్ల వారు అందరికి ఉపయోగపడతారు అన్న భావనతో వారిని చదివిస్తే అది కర్మ యోగం అవుతుంది. మనం చేసే ప్రతి పనిలో ఉన్నతమైన భావన ఉంటే మనకు చాలా మనశ్శాంతిగా ఉంటుంది.

మనం పూర్వంలో చేసిన కర్మలను మనము వెనక్కు వెళ్లి మార్చలేము. ఒక్క సారి కంప్యూటర్లో క్లిక్ బటన్ నొక్కితే అంతే ఆ మెయిల్ ఎవరికీ చేరాలో అక్కడకు వెళ్లి పోతుంది. మనం దాన్ని సరిదిద్దుకోవడం కోసం ఇంకో మెయిల్ పంపించాలి అంటే ఇంకో కర్మ చేయాల్సి ఉంటుంది. కాని ఒక కర్మ చేసే ముందు బుద్ధి అనే దాన్ని ఉపయోగించాలి. 

ఒకరు ఒక వ్యక్తిని కష్టపెట్టే మాట అంటారు. కాని వెంటనే వారి తప్పు తెలుసుకొని సారీ చెప్పారు. ఇక్కడ మొదటి కర్మకు వచ్చే చెడు ఫలితం తప్పదు, కాని ఆ పశ్చత్తాపము వలన ఆ కర్మను అనుభవించే శక్తి మనకు రావచ్చు. లేదా ఒక జబ్బు చేస్తే అది ముందే తెలుసుకొని దాని ఉదృత తగ్గే విధంగా చేసుకొనే వీలు కలగ వచ్చు. ఇలా కర్మల గారడీ జరుగుతూ ఉంటుంది.

మనం పైన చెప్పిన శ్లోకం నుండి నేర్చుకోవాల్సిన అంశాలు.

మనము ధర్మం తెలుసుకొని కర్మయోగంతో కర్మలను ఆచరించాలి.

కర్మలు చేయకుండా ఎవరు తప్పించుకోలేరు. కాని ఆ కర్మలు శాస్త్రవిహితంగా చేయాలి.

కర్మలు చేసే అధికారం అందరికి ఉంది. కాని వాటిఫలితం మీద మాత్రం అధికారం లేదు.

కర్మల ఫలితం గురించి ఆలోచించకుండా కర్తవ్య బుద్ధితో మాత్రమే కర్మలు చేయాలి.

  

  

ఓం శ్రీ సాయి రామ్!