భగవద్గీత - స్థితప్రజ్ఞత- 1

సమత్వమే యోగమని భగవానుడు చెప్పారు. ఈ సమత్వము ద్వారానే మోక్షాన్ని పొందవచ్చు అని గీతలో చెప్పారు. అందుకే అర్జునుడు 54 వ శ్లోకంలో ఇలా అడిగాడు. ఓ కేశవా! సమత్వముతో ఉన్న స్థితప్రజ్ఞుని యొక్క లక్షణములు ఏమిటి? అతడు ఎట్లు మాట్లాడును? ఎట్లు వ్యవహరించును? అతని ఆచరణములు ఎలా ఉండును? అని నాలుగు ప్రశ్నలు అడగడం జరిగింది. అప్పుడు భగవానుడు 55 వ శ్లోకం నుండి ఈ అధ్యాయము చివరి దాకా స్థితప్రజ్ఞుడు ఎలా ఉంటాడో చెప్తూ, మానవులు ఎలా ఉండకూడదో కూడా చెప్పారు. అలా ఉండకుండా ఉంటే కలిగే నష్టాలను కూడా చెప్పారు. ఈ విషయాలు మానవ జీవితానికి ఒక వరం లాంటివి. ఇవి తెలుసుకొని ఆచరణలో ఉంచగలిగితే ఇక అంతకన్న సుఖప్రదం అయినది ఏమి లేదు. గాంధీగారితో సహా చాలా మంది మహానుభావులు ఈ శ్లోకాలను రోజు పారాయణం చేసే వారు అని చెప్తారు. 

ప్రజహతి యదా కామాన్ సర్వాన్ పార్ధ మనోగతాన్ !

ఆత్మన్యేవాత్మనా  తుష్ట: స్థితప్రజ్ఞస్తదోచ్యతే !

భగవానుడు ఇలా పల్కెను. ఓ అర్జున! మనస్సునందలి కోరికలు పూర్తిగా తొలిగిపోయి ఆత్మ ద్వారా ఆత్మయందు సంతుష్టుడైన వానిని, అనగా పరమాత్మ సంయోగము వలన ఆత్మానందమును పొందినవానిని స్థితప్రజ్ఞుడని యందురు. 

కాని మామూలు మనుషులకు ఇది ఇలా సాధ్యమని మనకు సందేహం రావచ్చు. అందుకే భగవానుడు కర్మయోగాన్ని బోధించి తరువాత ఈ విషయం చెప్పారు. మనలను కర్మలు చేయమని చెప్పారు, అలానే వాటి ఫలితం మీద ఆసక్తిని మాత్రమే వదలమని చెప్పారు. ఇలా ఆసక్తిని వదిలి కర్మలను ఒక స్థితప్రజ్ఞుడు ఎలా చేస్తాడు అనే విషయాన్నే ఇక్కడ భగవానుడు వివరించారు. 

కోరికలు ఉండడం సహజం. ఒక వ్యక్తికి ఉద్యోగంలో ప్రమోషన్ రావాలి అనే కోరిక ఉండచ్చు. అతనికి అర్హత కూడా ఉండచ్చు. ఇక్కడ అది వస్తే సంతోషం లేకపోతె దుఃఖం. ఇది మనకు వాసన కలిగించే కోరిక. మన జీవితంలో ఇలాంటివి చాలా ఉంటాయి. వీటిని మనం అర్ధం చేసుకొని అవి ఎంత వరకు మనపై ప్రభావం చూపుతున్నాయి అనే నిజాన్ని తెలుసుకోవాలి. ఇలా అర్ధం చేసుకోవడం మొదలుపెడితే చాలావరకు బాధ తగ్గుతుంది. సమత్వం అనే స్థితిని కొంచెం చవిచూడగలుగుతాము. 

శరీరము, ధనము, భార్యాబిడ్డలు, పేరు ప్రతిష్టలు మొదలైనవన్ని మన మనస్సులో అలజడికి కారణం అవుతాయి. మనం అనుకున్న విధంగా అన్ని జరగాలి అనే తాపత్రయం మనలను ఈ అలజడికి గురి చేస్తుంది. ఇక్కడ ప్రతివిషయంలో మన భాద్యత ఎంతవరకో గుర్తించడం నేర్చుకోవాలి. శరీరం ఆరోగ్యంగా ఉండాలి అని ప్రతి ఒక్కరు అనుకుంటారు కాని దానికి అవసరమైన జాగ్రత్తలు మాత్రం తీసుకోరు. ఎందుకంటె ధనము, ఇంద్రియ విషయాలు ఈ శరీరాన్ని పట్టించుకోకుండా చేస్తాయి. శరీరాన్ని పట్టించుకోవాలి అంటే కాస్త క్రమశిక్షణ కావాలి. అదే మనస్సుకి ఇష్టం ఉండదు. ఇలా చాలా విషయాలు మనం అర్ధం చేసుకోము. ఒక్కసారి అర్ధం చేసుకొని వ్యవహరిస్తే సంతోషం మన సొంతం అవుతుంది.

మనం దుఃఖం వస్తే కృంగిపోతాము. కాని సుఖం వచ్చినా మనం సుఖపడడం లేదు. ఒక మనిషికి కావాల్సినవన్ని ఉన్నా సుఖం లేదు. మనకు ఈ సుఖం ఎక్కడ పోతుందో అన్న ఆలోచనే ఎక్కువ బాధపెడుతోంది. 

దుఃఖేష్వనుద్విగ్నమనాః  సుఖేషు విగత స్పృహః !

వీతరాగ భయ క్రోధః  స్థితధీర్ము నిరుచ్యతే !!

దుఃఖములకు కృంగిపోనివాడును, సుఖములకు పొంగిపోనివాడును, ఆసక్తిని, భయక్రోధములను వీడినవాడును అయినట్టి మనన శీలుడుని స్థితప్రజ్ఞుడు అనబడును.  

మనసుకి సుఖదుఃఖాల సమ్మేళనం గురించి నేర్పాలి. ఎప్పుడు జీవితం ఒకేలాగా ఉండదు అనే సత్యాన్ని నేర్పించాలి. అలానే నాణానికి రెండు వైపులు ఉంటాయి అనే తత్వాన్ని అర్ధం చేసుకోవాలి. ఒకరికి లాటరి ద్వారా చాలా ధనం వచ్చింది. ధనం వచ్చినందుకు చాలా సంతోషం కాని దానిమీద పన్ను కట్టాలి అనే విషయంలో దుఃఖం. ఇదే మన జీవితం. దీన్ని అర్ధం చేసుకొని ప్రవర్తించడమే సమత్వము. మనకు జరిగేవి అన్ని కర్మ ప్రకారమే జరుగుతాయి. మనకు మంచి జరిగితే అది కేవలం మన గొప్పతనం మాత్రమే కాదు. ఇది మనం ఇంతకూ ముందు చేసిన కర్మకు ఫలితం. అలానే మనకు కష్టం కలిగితే వేరే వాళ్ళు కారణం కాదు. ఇలా అర్ధం చేసుకొని జీవితంలో వచ్చే వడిదుడుకులను ధైర్యంగా అనుభవించడం అలవాటు చేసుకోవాలి. అప్పుడు ఈ సమత్వం మనకు అలవాటు అవుతుంది.  

ఓం శ్రీ సాయి రామ్!

Bhagavadgita – Steady state of wisdom- 1

Equal and balanced state is called as Yoga. Gita says that this balanced state can lead to Moksha. Arjuna asked Bhagavaan in 54^th verse in Gita.

O Kesava! What is the description of a person who has steady wisdom and who is merged in in the Super- conscious state? How does one of steady wisdom speak, how does he sit, how does he walk?

Bhagavaan then described the state of steady wisdom from 55^th verse on wards until the end of the chapter. He also stated what happens if we are not in a balanced state of wisdom. These words of wisdom are a boon to mankind. There is nothing more important in our lives than following these principles if we really want to be happy and balanced in this world. Mahatma Gandhi and other great people recited these verses on a daily basis. 

Prajahaati yadaa kaamaan sarvaan Paartha manogataan !

Aatmanyevaatmanaa tushtah stithaprajnas tadochyate !!

The Blessed Lord said

O Parthaa! When a man completely casts off all the desires of the mind and is satisfied in the self by the self, then he is said to be one of steady wisdom. 

Is this even possible to be in this steady state of wisdom? The Lord already cleared this doubt before he spoke about steady state by talking about Karma Yoga. That means performing our actions with an indifference to the result of an action.  Lord explains the characters of a person of a steady wisdom. 

We might have desires but they can be binding or non-binding. Binding desires will lead to impressions (vaasana).  Some one feels that they deserve a promotion at their work place. If they get that promotion they are very happy and if they do not get it the reaction will be opposite. These kind of desires cause impressions and we experience these kind of desires in our life. We have to understand how much impact these desires will have on our mind. Once we analyze this fact, things will be clear and we can make some balanced decisions. We can taste the steady state of wisdom. 

There might be lot of reasons by which our mind will be off balance and they could be related to physical body, money, family, name and fame. The intense desire that everything should go our way will make us struggle at times. Here we have to realize our extent of involvement and prescribed duty in that role. Everyone wishes good health but do we take care of ourselves properly. To exercise or eating right, we need discipline but our mind might not like the discipline. We will look for excuses when it comes to the discipline. If we can make an effort to realize what is important in our life, then we will be happy and can walk towards the steady state of wisdom.

We become very melancholic when we face a difficulty in life. Irony is we are unhappy even in the mist of happiness also. This is so sad. Usually people will be very happy if good things happen to them. We are afraid of losing the happiness instead of enjoying the moment.

Duhkesva anudvigna manaah Sukeshu vigata-spruhah!

Vitaragabayakrodhah stitha-dhir munir uchyate!!

He whose mind is not shaken by adversity, who does not hanker after pleasures, who is free from attachment, fear and anger, is called a sage of steady of wisdom. 

Life is never going to be an easy ride and we have to teach the mind about the reality of pain and pleasures. Everything that happens in life is transient. We have to understand that there are two sides to a coin. One could be very happy that they won a lottery but they are also sad that they have to pay tax to the government. This is what defines our existence. Understanding this balance is what we call the steady state of wisdom. 

Everything happens for a reason based on our own past actions (Karma). If we get the best results for our actions, we might call it “Our greatness”.   In reality this is the result of our past actions. In a similar way no one else is responsible for our mishaps or pain. We are responsible for our own actions and we have to go through the consequences. We have to learn to face the odds in our life with a balanced state. Then only we can reach the balanced state of wisdom.

OM SRI SAI RAM!  

భగవద్గీత సాంఖ్య యోగం 2. 11 - మోహకలిలం

భగవానుడు ఒట్టి కర్మలకన్నా కర్మయోగం శ్రేష్టమైనది అని చెప్పారు. కర్మయోగం అంటే మనం చేసే పనుల ఫలితాన్ని గురించి ఆలోచించకుండా ఆ కర్మలను చేయడమే. మనం ఎప్పుడైతే ఫలితం మీద మనసు పెడతామో అప్పుడు మన దృష్ఠి మనం చేసే దాని మీద పూర్తిగా కేంద్రీకృతం కాదు. కాబట్టి ఫలితం కూడా అటు ఇటు అవచ్చు. అప్పుడు మనం కోరుకున్న విధంగా ఫలితం రాలేదు అనే బాధ. ఇలా ఎందుకు జరుగుతుంది? మనకు ఈ విషయాలన్ని అర్ధం అయినా, ఈ ఊభిలోనుంచి మనం ఎందుకు బయట పడలేక పోతున్నాము? భగవానుడు ఈ ఊబిని గూర్చి దానిలోనుంచి ఎలా బయట పడాలో రాబోయే  శ్లోకంలో చెపుతున్నారు.

యదా తే మోహకలిలం బుద్ధిర్వ్యతితరిష్యతి !

తదా గంతాసి నిర్వేదం శ్రోతవ్యస్య శ్రుతస్య చ !!

మొహమనెడి  ఊబినుండి పూర్తిగా బయటపడినప్పుడే నీవు వినిన, వినబోవు ఇహపరలోక సంబంధమైన సమస్తభోగములనుండి వైరాగ్యమును పొందగలవు.

మనం చేసే ప్రతిపని గురించి వెనకాముందు అలోచించి చేయడం మనలో చాలామందికి బాగా అలవాటు. ఇది ఒక స్థాయి వరకు మంచిదే కాని అది స్రుతి మించకూడదు. మనం రోజు చేసే చాలా కర్మలు పెద్దగా ఆలోచించకుండానే చేస్తాము. కొన్ని మాత్రం మన మనసుని ఉక్కిరిబిక్కిరి చేస్తాయి. ఈ కర్మలు చాలా క్లిష్టమైనవి లేదా మన జీవితంలో మార్పులు తెచ్చేవి. ఒక్కోసారి ఈ కర్మలు మన వారికి కాని మనకు కాని హాని కలగ చేసేవి కావచ్చు. అందుకే మనం సందిగ్ధంలో పడేది. అర్జునుడు కూడా ఇదే సందిగ్ధంలో పడ్డాడు. ప్రతిపక్షంలో ఉండే తన వారిని చంపి తనకు ఏమి ప్రయోజనం అని అనుకున్నాడు.  అంతే  కాక వారిని చంపడం పాపమని తలచాడు. కాని ధర్మాన్ని మరచాడు. నాది నా వారు అనే స్వార్ధ బుద్ధే మనలను ఈ ఊబిలోకి తోసేస్తుంది. అప్పడు వివేకం నశిస్తుంది. వివేకం లేకుండా, మొహంతో వ్యవహరిస్తే తిప్పలు తప్పవు. కొంచెం స్థిమితంగా ఆలోచిస్తే మనకు నిజం ఏమిటో అర్ధం అవుతుంది.

ఈ మొహకలిలం (మోహమనే ఊబి) లో పడకుండా ఉండటానికి కావలిసిన సాధనాలు:

మనం చేసే ప్రతిపనిలో మన కర్తవ్యం ఎంతవరకో అంతే చేయాలి.

మనం చాలా కర్మలను చేస్తూ ఉంటాము. కొన్ని మనకు ఇష్టమైనవి కొన్ని మనకు ఇష్టం లేనివి చేయాల్సివస్తుంది. చిన్నప్పుడు క్రమశిక్షణతో చదువుకోవడం చాలామంది పిల్లలకు ఇష్టం ఉండదు. కాని వాళ్లు స్కూలుకి వెళ్లి పెద్దచదువులను పూర్తీ చేస్తారు. పెద్ద వాళ్ళ మీద భయం కొద్దో లేక ఏదోవిధంగా చదువుతారు. మరిపెద్ద అయిన తరువాత వారికి ఏది మంచిది అనుకుంటే అది చేస్తారు. ఈ మంచిని నిర్ణయించే దగ్గరే మనం అందరం తప్పుదోవ పడుతున్నామా! ఎందుకు అంటే మనం అనుకునే మంచి జీవితం, డబ్బు, హోదా ఇవేమీ చాలా మందికి మానసిక శాంతిని ఇవ్వడం లేదు. అందుకే ప్రతివిషయంలో ఉన్న నిజానిజాలను అర్ధం చేసుకోవాలి.  

ఏది నిజమో ఏది నిజం కాదో తెలుసుకొని, అది ఎంత వరుకు మనకు అవసరమో అర్ధం చేసుకోవాలి.

మన అందరికి తెలిసిన పచ్చినిజం ఏమిటి అంటే మనం వచ్చేటప్పుడు ఏమి తీసుకురాము, ఈ శరీరం వదిలివేసినప్పుడు ఏమి మనతో మోసుకెళ్ళము. ఈ విషయం చిన్నప్పటినుంచి అందరు చెప్పేదే కాని మనం ఎందుకు పట్టుకోలేక పోతున్నాము. ఎందుకంటే మనం మన ఇంద్రియాలకు బానిసలం అయిపోయాము. ఒక రకమైన మోహంలో పడిపోయాము. జీవితంలో మనకు ఏమి అవసరమో అర్ధం చేసుకోలేని స్థితికి ఎదిగిపోయాము. అందుకే దీన్ని మోహకలిలం అని భగవానుడు అన్నారు. ఇలా మోహంలో ఎందుకు ఇరుక్కుంటున్నాము?

మనం చేసే ప్రతి పనిని మమతాసక్తులతో కాక కర్తవ్య పరంగా చేయాలి.

మనకు తెలియకుండా ఈ సమాజం మనలను ఒక రకమైన బాటలో ఇరికించింది. అందుకే మనం కష్టాల పాలు అయ్యాము. ప్రతిఒక్కరు కర్తవ్యంతో కనుక వారి కర్మలను ఆచరిస్తే ఈ మొహంలో పడకుండా ఉండవచ్చు. దీన్నే కర్మయోగం అంటారు. ఈ కర్మ యోగమే మనలను ఈ ఊభిలోనుంచి బయట పడేస్తుంది. 

కోరికలకు అవసరాలకు మధ్య వ్యత్యాసం అర్ధం చేసుకోవాలి.

మనకు అవసరం అయినంతవరకు సంపాదన ఉండాలి. అలానే అది అనుభవించడానికి తగిన ఆరోగ్యం ఉండాలి. ఆరోగ్యం లేనప్పుడు ఎంత ఉన్నా ప్రయోజనం లేదు. పది తరాలకు కూడపెట్టి చివరికి మన ఆరోగ్యం పాడుచేసుకొని అయ్యో అని భాద పడాలి. మనం జీవితంలో మంచివి అన్ని వదిలివేసి మనలను ఊబిలో తోసే వాటివైపే పరుగులు తీస్తాము. నా వాళ్లు సుఖంగా ఉండాలి అనుకోవడంలో తప్పులేదు. కాని వారు బతకటానికి నిజంగా ఏమి కావాలో తెలుసుకోపోవడం తప్పు. 

జీవితంలో సత్సాంగత్యం  చాలా అవసరం. మంచి ఆలోచనలు చేసే వాళ్లతో ఉండటం చాలా ముఖ్యం. అలానే వ్యతిరేక భావనలతో ఉండే వాళ్ళతో జాగ్రత్తగా ఉండాలి.

మనకు చిన్నప్పటినుంచే పరుగులు తీసే స్వభావాన్ని మన విద్యాసంస్థలు అలవాటు చేస్తున్నాయి. దానికి తల్లితండ్రులుగా మన సాయం మనం చేస్తున్నాము. మంచి చదువుకి అర్ధం మారిపోయింది. మనకు తెలుసు పిల్లలు స్వార్ధంతో పెరుగుతున్నారు అని. వారికి సమాజంతో పనిలేదు. ఒకవేళ సమాజ సేవ చేసినా కాని మంచి కాలేజీలో సీటు రావాలి అనే స్వార్ధం ఎంతమందిలో ఉందో మనం వేరేగా చెప్పుకోనవసరం లేదు. అంటే చిన్నప్పటినుంచి మంచి అలవాట్లకు మంచివారికి దూరంగా వాళ్ళ మనసుని ఉంచుతున్నాము. అలా పెరిగిన మనం ఊబిలో పడక ఎలా ఉంటాము.  

భగవత్ చింతనతో ఉండి నిష్కామ కర్మలను ఆచరించాలి.

 నిష్కామ కర్మలు చేయాలి అంటే భగవత్ చింతన చాలా అవసరం. మనం పొద్దున లేచిన దగ్గరనుంచి చాలా పనులు చేయాలి. మన జీవితాన్ని మనమే ఒక చిక్కుల వలయంగా మార్చుకున్నాము. ఈ వలయమే మోహామై మనలను ఇబ్బంది పెడుతూఉంది. దీనివల్లే మనం సరిగ్గా భగవత్ చింతన కూడా చేయలేము. దేవుడుదగ్గర కూర్చో గానే రకరకాల ఆలోచనలు చుట్టుముడతాయి. అందుకే పైన పైన శ్లోకంలో "శ్రుతం" "శ్రోతవ్యం" అనే పదాలతో ఈ ఊబిలో ఇరుక్కోకుండా ఉండే మార్గం చెప్పారు. 

నేటివరకు చూసినట్టి, వినినట్టి, అనుభవించినట్టి ఇహ లోక పరలోక భోగాలన్నిటిని శ్రుతం అని అంటారు. భవిష్యత్తులో అనుభవించేవి, చూడబడేవి, వినబడే వాటిని శ్రోతవ్యములు అంటారు. మనం ఎప్పుడు జరిగిన వాటిని గురించి కాని, జరగబోయే వాటి గురించి కాని ఆలోచిస్తూ బాధపడతాము. జరిగి పోయిన వాటిని వెనక్కి వెళ్లి మనం మార్చలేము. అలానే జరగబోయేవి ఎలా ఉంటాయో మనం పూర్తిగా ఊహించలేము. ఇలా వీటివల్ల నిస్సహాయులుగా మారే కన్నా ప్రస్తుతం చేయవలిసిన పని మీద లేదా బాధ్యత మీద దృష్ఠి ఉంచడమే మేలు. ఈ సత్యాన్ని ఎంత తొందరగా అర్ధం చేసుకుంటే అంత మంచిది. ఎవరికన్నా తీవ్రమైన జబ్బు వస్తే, నాకే ఎందుకు వచ్చింది అని బాధపడేకన్నా దీన్ని ఎలా నయం చేసుకోవాలి అని ఆలోచిస్తే ఉపయోగం. అలానే ప్రతి జీవన సమస్యను ఎదుర్కోవాలి. బాధపడుతూ కూర్చుంటే ఎవరికీ ప్రయోజనం ఉండదు. 

భగవానుడు వైరాగ్యం ఉండాలి అని చెప్పారు. ఇక్కడ వైరాగ్యం అంటే అన్నింటిని వదిలివేయమని కాదు. వాటి మీద ఆసక్తి లేకుండా వాటిని అనుభవించాలి. ఇదే సూత్రాన్ని ఈశావాస్యోపనిషద్ కూడా చెప్తుంది. త్యజించి అనుభవించు అని అక్కడ చెప్పారు. అంటే విషయాల మీద ఆసక్తిని వదిలి అనుభవించు అని అర్ధం. ఇలా చేయగలిగితే మనం భగవంతుడికి దగ్గర అవుతాము. నిజానిజాలను తెలుసుకోగలుగుతాము. మన నిజ స్వరూపం ఏమిటో తెలుసుకుంటాము. మన నిజ స్వరూపం తెలుసుకుంటేకాని ఈ మోహవలయంలో నుంచి పూర్తిగా బయటపడము. 

ఓం శ్రీ సాయి రామ్ !

Bhagavadgita- saankya Yogam 2.11 Mohakalilam

Geeta says that Karma Yoga is better than just action. Karma Yoga means doing actions without dwelling on the results. The moment we focus on the result, our concentration wavers. We can not focus on what we really want to do. Then we may not achieve what we really want to. Then we suffer and question why this is happening to me? This becomes a vicious cycle. even though we understand this problem, still we get dragged into a mire of delusion. Bhagavan describes in Geeta about the techniques to understand this mire and how to get out of this. 

Yadha te mohakalilam buddhirvyatitarishyati!
Tadha ganthasi nirvadam srotavyasya srutasya cha!!

When your intellect crosses beyond the mire of delusion, then you shall attain to indifference as to what has been heard and what has yet to be heard. 

Some times we think too much about certain issues and this is fine to some extent but this should not cripple us. We do so many routine things every day without much thinking. Some of the karmas are complicated and bring unforeseen consequences which could be detrimental.  Some times some of the actions could be bad for us or for our loved ones. Then we go into some kind of conflict and Arjuna in the middle of battlefield had similar conflict. He felt killing his own people is a sin. He resorted to inaction and forgot the Dharma here. The feeling of me and mine will throw us into this mire of delusion. The mire means muddle or swampy ground. If someone falls in this it is difficult to come out of this. When we fall into this mire, we lose sight of real vs unreal. We do not use our intellect. Whenever we act without intellect we have to face hurdles or hard ships. If we think for a while we can understand this fact. 

How can we avoid falling into this mire of delusion?

1) We need to understand the extent of our duty in every action and have to be careful in crossing the limits.

We perform so many actions everyday and we have our likes and dislikes. Lot of kids does not like the discipline and they might not enjoy this act of studying. But they go to school and lot of them finish their education. In this process parents and teachers help them to focus on their studies otherwise having discipline is a tough task. After we become adults, we do our own things. Then we have our own notions and ideas. We would like do what we think is right. We do not know whether we are treading the right path or not. This is where we think money, fame, material objects will give us happiness. We all know that this is not the only thing that we need in our life. We need to understand the reality of life.

2) Understanding real vs unreal and how this impacts our lives.

   The reality we all know is we come empty handed into this world and we leave the same way. But we are not able to grasp this reality because of our sense organs. We are in some kind of delusion. Our society brainwashed us to the extent that it is difficult to come out of the clutches of this materialistic world. This is what Bhagavan in Geeta calls as MOHAKALILA (The mire of delusion)

3) We have to perform our actions with a duty minded approach but not with selfish attitude.

This society threw us into a specific pattern of thinking which trips us into difficulties. If we are duty oriented then we can escape this trap. This is called Karma Yoga. This Karma Yoga helps us to avoid this mire of delusion. 

4) We need to understand the difference between needs and wants.
We need material objects to live. But to enjoy these we also need good health. If we do not have good health then there is no benefit of our hard earned wealth in our life. We might earn enough money for few generations but what good is this if it can not protect you from ill health. We run after things that do not help us and not make us happy. We have to wish that we need to be happy. We also need to understand what really makes us and our loved ones happy. 

5) Satsangh (good company) is essential in life. We have to be with people who are positive. 

We learned to run with society and our educational system is playing a big role in this material pursuit. Parents also lending a big hand in this. The meaning of real education changed. We all understand that our kids are growing to be selfish and we are teaching them the same thing. Even volunteer work for charity is done because this is going to help them to get an admission into a better college. This means we are keeping our kids away from right thinking and good habits. Because normal became abnormal and abnormal became normal. We all learned to accept this. We are cheating our selves by resorting to this so called routine. 

6) We have to have spiritual mind and perform our actions with this attitude.

If we have to perform actions without selfish attitude and with out result obsessed mind, we have to have some kind of spiritual out look in life. We have to have God in our lives. We made our lives difficult. We like going into this muddle. This fog keeps us  away from God. When we are preoccupied with what is not essential, we obviously can not focus on God. These are called in the above verse as SRUTAM & SROTAVYAM.

What has been heard is Srutam and what is yet to be heard is called as Srotavyam. Since our birth or from previous births we saw, heard, experienced so many things and these things left so many impressions on us. These are called as Vasanaas. In the future also we are going to learn and experience new things. All of these cause so much chaos in our lives. We can not change what already happened and we cannot acknowledge what will happen in the future. Instead of becoming helpless in this situation, we can focus on what we have to do now. If someone gets serious illness the best thing to do is focus on how to get better rather than focusing on why you got that. 

Bhagavan wanted us to have "Vairaagya" - Renunciation. This does not mean we need to leave every thing behind. But leaving the obsession over the results of an action.  Esavasyopanishad also teaches us the same principle. When we do this we can differentiate the real from unreal. We can gain the knowledge about our own self. Unless we experience our SELF we can not come out of the clutches of this mire of delusion. 

OM SRI SAI RAM! 

భగవద్గీత - సాంఖ్య యోగం 2. 10 - కర్మాచరణ

 ఈ ప్రపంచం అంతా కర్మ సిద్ధాంతం మీద నడుస్తూ ఉంటుంది అని మనం అందరము చెప్పుకుంటాము. ఈ సృష్టికి కారణం కూడా అందరి సమిష్టి కర్మయే అని మన శాస్త్రాలు చెపుతాయి. మన శరీరంలో కాని, మానసికంగా గాని మనకు కష్టం కలిగితే అది మనకే ఎందుకు వచ్చింది అని ఆలోచిస్తే మన పూర్వ జన్మ కర్మయే అని అర్ధం చేసుకోవచ్చు. మనం మన చుట్టూ ఉండే వాళ్లు కాని, కొన్ని పరిస్థితులు కాని కారణం అని అనుకోవచ్చు. మన కష్టాలకు వేరే వాళ్లు కారణం ఎప్పుడు కాదు. వారిని తప్పుగా ఆలోచించండం వల్ల ఇంకో పాపపు పని చేస్తున్నామా అని అర్ధం చేసుకోవాలి. అందుకే కర్మ సిద్ధాంతాన్ని బాగా అర్ధం చేసుకొని, అనుసరించాలి. భగవద్గీతలో భగవానుడు ఈ కర్మ గురించి చాలా విషయాలు చెప్పారు. భగవద్గీతలో మనకు బాగా తెలిసిన శ్లోకం ఇలా ఉంటుంది.

 కర్మణ్యేవాధికారస్తే మా ఫలేషు కదాచన !

మా కర్మ ఫలహేతుర్భూ: మా తే సంగోస్త్వ కర్మణి !!

కర్తవ్యకర్మమునాచరించుటయందే నీకధికారము గలదు. ఎన్నటికీనీ దాని ఫలముల యందు లేదు. కర్మఫలములకు నీవు హేతువుకారాదు. కర్మలను మానుటయందు నీవు ఆసక్తుడవు కావలదు. అనగా ఫలాపేక్ష  రహితుడవై కర్తవ్య బుద్ధితో కర్మలను చేయుము.

ఈ శ్లోకాన్ని అర్ధం చేసుకోవాలి అంటే కర్మ ఎలా పని చేస్తుందో తెలుసుకోవాలి.

ఒక కర్మ వల్ల వచ్చే ఫలితం అంతటా ఒకే లాగా ఉంటుంది. ఇది దేశకాల పరిస్థితులను బట్టి మారదు. ఒక కర్మ చేసిన తరువాత దాని ఫలితాన్ని వద్దు అంటే కుదరదు. అది ఎప్పుడో అప్పుడు అనుభవించక తప్పదు. కొన్ని కర్మలు ఫలితాన్ని ఇవ్వడమే కాకుండా, మనలో ఒక వాసనను కూడా మిగిలిస్తాయి. ఈ వాసన కొత్త కర్మలకు, కొత్త జన్మకు కారణం అవుతుంది. ఒక కర్మ ఫలితం అనుభవించాలి అంటే దానికి సరియైన శరీరం, పరిస్థితులు ఉండాలి. అలా లేకపోతె అవి అన్ని సమకూరిందాక ఆ ఫలితం మనం అనుభవించలేము. ఒక్కో సారి ఎవరికన్నా కష్టం వస్తే, అయ్యో మంచివాళ్లకే ఈ కష్టాలన్ని అని మనం అనుకుంటాము. కాని ఈ ఫలితం ఏ జన్మలోదో మనకు తెలియదు.

కొన్ని కర్మలకు కనిపించే ఫలితం ఒకటి ఉంటే, కనపడకుండా ఉండేది, మరియు మన మనస్సుకు అంతు చిక్కని ఫలితం ఇంకొకటి కూడా ఉండచ్చు. బయటకు కనిపించే ఫలితం మన మాటల వల్ల లేదా మన చేతల వల్ల జరిగిన కర్మ ద్వారా వస్తుంది. బయటకు కనిపించని ఫలితం మన మనోభావాన్ని బట్టి వస్తుంది.

ఒక దొంగ దొంగతనం చేసి ఒకరిని కత్తితో పొడిచి చంపాడు. అలానే ఒక డాక్టర్ కత్తితో కోసి ఆపరేషన్ చేస్తూ ఉండగా ఒక వ్యక్తి చనిపోయాడు. రెండు చోట్లా చనిపోవడం జరిగింది. కాని ఉద్దేశాలు వేరు.  వారికి లభించే ఫలితం కూడా వేరు.

ఒక్కో సారి కొన్ని కర్మలకు వచ్చే ఫలితం అస్సలు బయటకు తెలియదు. అసలు మనం ఆ కర్మ చేసాము అని కూడా మనకు తెలియదు. మనం పంచసూనాలు అని విన్నాము. మనం వండి తినే ఆహరం మన దాకా వచ్చే లోపల ఎన్ని క్రిములు, పురుగులు చనిపోయి ఉంటాయో ఒక్కసారి ఊహించండి. మరి ఆ కర్మ ఫలితం ఎవరు అనుభవించాలి. ఈ సమిష్టి కర్మలో పాల్గొన్న వారందరు దీన్ని అనుభవించాలి.

సరే ఈ కర్మలు ఎలా ఉంటే మనకు మంచిది. అవి శాస్త్ర విహితమై ఉండాలి. కాని ఆ శాస్త్రము ఏమిటో మనకు తెలియక పోతే అప్పుడు మనలను ఎవరు రక్షిస్తారు. అందరు ఏదిచేస్తూ ఉంటే అదే మనము చేసుకుంటూ పొతే కష్టాలు తప్పవు. అందుకే భగవానుడు కర్మ సిద్ధాంతాన్ని అర్ధం చేసుకొని కర్మయోగాన్ని ఆచరించమని చెప్పారు.

అర్జునుడ్ని యుద్ధం చేయమని భగవానుడు చెప్పాడు. కాని ఆయన ప్రతీకారం కోసమో లేక రాజ్య భోగాల కోసమో యుద్ధం చేయకూడదు. యుద్ధం ధర్మాన్ని రక్షించడానికి మాత్రమే చేయాలి అని భగవానుడు చెప్పారు. అప్పుడు అది కర్మయోగం అవుతుంది. అలానే మన జీవితంలో మనం రోజు చేసే పనులు ఇదే భావంతో చేయాలి. ప్రతికర్మలో స్వార్ధం తీసివేస్తే కర్మ యోగమే అవుతుంది. ఒక టీచర్ విద్యార్థులకు పాఠాలు చెప్తాడు. ఆయనికి డబ్బులు కూడా ఇస్తారు. కాని ఆయన భావంలో ఆ విద్యార్థులను మంచి పౌరులుగా చెయ్యాలి అని ఉంటే అది కర్మ యోగం అవుతుంది. మన పిల్లలు మంచి కాలేజీలో చేరితే వారి భవిష్యత్తు బాగుంటుంది అనే ఆలోచన మనకు ఉండచ్చు. కాని దీనివల్ల వారు అందరికి ఉపయోగపడతారు అన్న భావనతో వారిని చదివిస్తే అది కర్మ యోగం అవుతుంది. మనం చేసే ప్రతి పనిలో ఉన్నతమైన భావన ఉంటే మనకు చాలా మనశ్శాంతిగా ఉంటుంది.

మనం పూర్వంలో చేసిన కర్మలను మనము వెనక్కు వెళ్లి మార్చలేము. ఒక్క సారి కంప్యూటర్లో క్లిక్ బటన్ నొక్కితే అంతే ఆ మెయిల్ ఎవరికీ చేరాలో అక్కడకు వెళ్లి పోతుంది. మనం దాన్ని సరిదిద్దుకోవడం కోసం ఇంకో మెయిల్ పంపించాలి అంటే ఇంకో కర్మ చేయాల్సి ఉంటుంది. కాని ఒక కర్మ చేసే ముందు బుద్ధి అనే దాన్ని ఉపయోగించాలి. 

ఒకరు ఒక వ్యక్తిని కష్టపెట్టే మాట అంటారు. కాని వెంటనే వారి తప్పు తెలుసుకొని సారీ చెప్పారు. ఇక్కడ మొదటి కర్మకు వచ్చే చెడు ఫలితం తప్పదు, కాని ఆ పశ్చత్తాపము వలన ఆ కర్మను అనుభవించే శక్తి మనకు రావచ్చు. లేదా ఒక జబ్బు చేస్తే అది ముందే తెలుసుకొని దాని ఉదృత తగ్గే విధంగా చేసుకొనే వీలు కలగ వచ్చు. ఇలా కర్మల గారడీ జరుగుతూ ఉంటుంది.

మనం పైన చెప్పిన శ్లోకం నుండి నేర్చుకోవాల్సిన అంశాలు.

మనము ధర్మం తెలుసుకొని కర్మయోగంతో కర్మలను ఆచరించాలి.

కర్మలు చేయకుండా ఎవరు తప్పించుకోలేరు. కాని ఆ కర్మలు శాస్త్రవిహితంగా చేయాలి.

కర్మలు చేసే అధికారం అందరికి ఉంది. కాని వాటిఫలితం మీద మాత్రం అధికారం లేదు.

కర్మల ఫలితం గురించి ఆలోచించకుండా కర్తవ్య బుద్ధితో మాత్రమే కర్మలు చేయాలి.

  

  

ఓం శ్రీ సాయి రామ్!

Bhagavadgita saankya yogam 2.10 - Secret of Karma yoga

This whole universe works on Karma principle. The creation also is based on collective karma (samisti karma). if we suffer from certain physical or mental pain, we have to understand that this is the result of our own past actions. These actions could be from current life or from past lives. We can find faults in other people for our problems but in reality this is a consequence of our own past karma. If we blame other people then we are committing another sin. That's why we have to understand the principle of Karma and put this into action also. Here we can remind ourselves one of the important verses in Bhagavadgita.

Karmanyevaadhikaarasthe maa phaleshu kadaachana!
Maa karma phalheturbhuh maa te sangostva karmani!!

Our right is to work only; but never to the fruits; let not the fruit of action be thy motive or attachment to inaction. 

We have to first understand how the law of Karma works. 
The laws of karma dictate all our actions and results. These laws are universal and fundamental, they do not change from person to person. They do not change from situation to situation.

Link between Karma and results: 
No one else is responsible for our status. Our past karmas determine our status. Every action will yield corresponding good or bad results based on our actions. But the intensity will change based on how well this action performed and with what intention it was done. This is true in any circumstance. These actions will not only give us the consequences but create some impressions. These impressions will lead to more future lives (Janmas). we need to have ideal conditions if we need to go through a result from certain past karma. We might say why good people go through so many difficulties? But these consequences are from past lives.

For every action, there will be proportionate and appropriate results. 
The results of an action (karma) could be visible or invisible. 

For some of the actions there will be a visible consequence and an invisible consequence which cannot be understood by the mind. The outward consequence could be because of out right action. But the invisible result is because of our intention.

A robber cuts a person with a knife and a doctor cuts a patient for an operation. In both cases the cutting is there but the intentions are different. So consequences are also different.

Sometimes we do not even realize that we are doing some thing wrong through our actions. When we eat our food, we are also part of certain sins that are called "Panchasoonas". In the process of obtaining these food items, people have caused harm to so many living beings. So who is going to bear the consequence of these actions?This is part of our samisti karma (collective action).

How do we perform our actions? 
These karmas need to be based on our scriptures. If we do not know what our scriptures say, then who is going rescue us? We got used to doing so many things because other people in the society are doing. We developed a thought process and started rationalizing, justifying our bad actions. Lord Krishna reiterated that we need to perform our actions through Karma Yoga.

Lord Krishna asked Arjuna to fight in the war. This fight should not be for revenge or for kingdom but mainly to preserve Dharma. Then this fight becomes karma yoga. In a similar way in our daily life we have to perform every action with the similar intention. A school teacher may get salary for teaching kids but if his intentions are to make these kids useful to the society, then this action becomes Karma Yoga. This applies to all the parents also. We have to question why we are educating our kids? They need to be a productive part of the society. This gives mental peace instead of imbalance in life.


We may not be able to change the results of an action or action itself once we perform that action. Once we click that send button in the computer that E-mail will reach the other person. If we have to correct this mail we have to send another mail that means doing another action. The solution is to use our Buddhi (Intellect)before we perform any action. This is like computer asking us second time before we click that delete button.

If we mistreated someone and said sorry immediately. Here we have to go through the consequence of first action that is "mistreating". But the second action saying sorry and realizing that we made a mistake, will give us the strength to endure the pain caused by first action or the intensity will be less. Sometimes we can detect some illness in the beginning stage and this will make us suffer less. This is the Fairy-tale of karma theory.

Points to be learned from above verse:

We have to perform our actions through karma yoga.

We cannot resort to inaction but we have to do these actions based on our scriptures. 

We have the right to do an action but not on the result. 

We have to perform our actions with duty oriented attitude. 

OM SRI SAI RAM!

భగవద్గీత - సాంఖ్య యోగం - 2.9 - ఏకాగ్ర బుద్ధి

భగవానుడు ఆత్మతత్వము గూర్చి  చెప్పిన తరువాత కర్మ యోగం గురించి చెప్పారు. మనం చేసే ప్రతికర్మ ఒక యోగంగా ఆచరించడం నేర్చుకోవాలి. ఈ నిష్కామ కర్మ యోగమును ఒక్క సారి మొదలుపెడితే దానికి ఎన్నడును బీజనాశనము లేదు అని భగవానుడు గట్టిగా చెప్తున్నారు. అలానే దీనికి విపరీతఫలితాలే ఉండవు. ఈ యోగాన్ని కొంచెం చేసినా అది జన్మ మృత్యు మహాభయంనుండి కాపాడుతుంది.

అసలు కర్మ, కర్మ యోగము అంటే అర్ధం ఏమిటి?

శాస్త్రవిహితమైన ఉత్తమ క్రియనే కర్మ అంటారు.  మోహము, కామక్రోధములు, లోభము, మమతాసక్తులు మొదలైనవి లేకుండా సమ భావముతో తమ తమ వర్ణాశ్రమ ధర్మాన్ని బట్టి కర్మలను చేయటమే కర్మ యోగము అంటారు. ఇలా కర్మను ఆచరించే కర్మనే భగవానుడు "మత్కర్మ" అంటే నాకు సంబందించిన కర్మ అని చెప్పారు.

నిష్కామ కర్మ ఆచరించాలి అంటే చాలా కష్టం అని మనము అనుకోవచ్చు. ఈ సమాజంలో ఇది సాధ్యమేనా! అనే ప్రశ్న మనలో కలగవచ్చు. అందుకే భగవానుడు దీని ఆచరణ విధానాన్ని కూడా చెప్పారు.

వ్యవసాయాత్మికా బుద్ధిరేకేహ కురునందన !

బహుశాఖా  హ్యనంతాశ్చ బుద్ధయో వ్యవసాయినామ్ !!

ఓ అర్జునా! ఈ నిష్కామ కర్మయోగమునందు నిశ్చయాత్మక బుద్ధి ఒకటే ఉండును. స్థిర బుద్ధి లేని, సకామ కర్మలు ఆచరించే మనుష్యులు దారీతెన్నూ లేని కోరికలతో నలువైపులా పరుగులు తీయుచు ఉందురు.

పైన బహుశాఖా అనేపదం వాడారు అంటే ఒక చెట్టుకు అనేక కొమ్మలు, ఆకులు ఉన్నట్లే వారి మనస్సుకూడా అన్ని విషయాల వైపుకి పరుగులు తీస్తూ ఉంటుంది.

వ్యవసాయాత్మికా బుద్ధి అంటే సమ భావముతో నిశ్చలమైన బుద్ధి. మనము ఏ పని చేసినా మనకు ఏకాగ్రత కావాలి. ఈ సమత్వ బుద్ధి లేక పొతే మనం ఏమి సాధించలేము. మనకు అవసరమైన వాటికోసం మనము ఎంతైనా కష్టపడి సాధించుకుంటాము. ఈ ఏకాగ్ర బుద్ధి మన అందరిలో ఉంది కాని మనం దీనిని ఎంతవరకు వాడుకుంటున్నాము అనే విషయం అర్ధం చేసుకోవాలి. మన మనస్సులో దేవుడుగూర్చిన చింతన ఎక్కువ అవ్వాలి అంటే వేరే విషయాల ఆలోచన తగ్గాలి. అలా అని అసలు ఆ పనులు చేయవద్దని భగవానుడు చెప్పడం లేదు. వాటి పట్ల ఆసక్తి తగ్గించుకో అని మాత్రమే చెప్పారు. మన ఎదురు పడిన ప్రతి విషయం మనకు అవసరం అని అనిపించవచ్చు. నిజంగా ఆలోచిస్తే ఆ విషయానికి అంత ప్రాముఖ్యత అవసరమా అనే సత్యం బోధపడుతుంది. మనకు అవసరమైన వాటిని చేస్తూ ఉండాలి, అలానే వాటి మీద ఆసక్తిని పోగొట్టుకోవాలి. అప్పుడే మనం నిజంగా చేయవలిసిన దాని మీద ఏకాగ్రత వస్తుంది.

ఇప్పడు ఏకాగ్ర బుద్ధి రావాలి అంటే వేటిని వదిలివేయాలో శ్రీకృష్ణ పరమాత్మ చెప్తున్నారు.

వివేకహీనులు అయిన వారు కేవలము ప్రాపంచిక బోగములయందే తమ దృష్టిని ఉంచుతారు. వీటితోనే వారి మనస్సు నిండిపోయి ఉంటుంది.

వేదవాదరతులై ఎప్పుడు బాహ్యమైన విషయములపై మాత్రమే వారి దృష్టి  ఉంచుతారు. ఇక్కడ "వేదవాదరతా" అనే పదం వాడారు. అంటే వీరు వేదాలలో ఉన్న కర్మ కాండపై  మాత్రమే సుముఖత చూపుతారు. వీరికి స్వర్గ సుఖాలు, ఇహలోక సుఖాలు మరియు ఫలశృతి మాత్రమే ముఖ్యము. మనకు తెలియకుండా మనము కూడా ఈ ఫలాసక్తి మీద దృష్టి పెడతాము.  అందుకే చక్కగా ప్రవచనాలు చెప్పి, రక రకాల వ్రతాలతో, యజ్ఞాలతో మనలను ఆకర్షించి సకామ కర్మలను ప్రోత్సహించే గురువుల జోలికి పోవద్దు అని భగవానుడు  హెచ్చరిస్తున్నారు. ఇవి మంచివి కాదు అని చెప్పడం లేదు కాని మనకు ఏకాగ్రత కుదరాలి అంటే వీటిని వదలాలి అని చెప్తున్నారు. ఎందుకు అంటే ఇవి మనలను ఆత్మ సాక్షాత్కారము వైపుగా తీసుకువెళ్ళవు. మన ధ్యానానికి ఉపయోగపడవు. సకామ కర్మలు మనలను జన్మ మృత్యు కూపంలో పడవేస్తాయి.

మనం ధ్యానం చేద్దామని కూర్చుంటే అనేక ఆలోచనలు వస్తాయి. ఈ ఆలోచనలన్నీ ఈ విషయాలను సరిగ్గా అర్ధం చేసుకోలేక పోవడం మూలానే వస్తున్నాయి. మనము రోజు చేసే పనులు ఎంత వరుకు అలోచించాలో అంత వరకే మనస్సులో ఉంచుకోవాలి. ఆ తరువాత వాటిని లయం చేయాలి. లేక పొతే అవి పేరుకు పోతూ ఉంటాయి. అనవసరమైన విషయాలకు ప్రాముఖ్యత ఇవ్వకూడదు.

అందుకే భగవానుడు ఇలా చెప్పారు.

త్రైగుణ్య విషయా వేదా నిస్త్రైగుణ్య: భవార్జునా !

నిర్ద్వంద్వ: నిత్యసత్వస్తో నిరోగ్యక్షేమ ఆత్మవాన్ !!

ఓ అర్జునా! వేదములలో ఉన్న కర్మ కాండ సత్వ రజస్తమో గుణముల కార్య రూపములైన సమస్త భోగముల గూర్చి, వాటిని పొందుటకై చేయవలిసిన సాధనాల గూర్చియు ప్రతిపాదించును. నీవు ఆ భోగములయందు ఆసక్తిని వదిలివేయుము. హర్ష శోకాది ద్వంద్వములకు అతీతుడవు కమ్ము. నిత్యుడైన పరమాత్మునియందే స్థితుడవు కమ్ము. నీ రోజు వారి యోగక్షేమములగూర్చి ఆరాటపడ వద్దు. నీ అంతః కరణమును వశమునందు ఉంచుకొనుము.

ఇక్కడ నిత్యసత్వంలో ఉండమని చెప్పారు. అంటే నిత్యమూ సత్యము అయిన పరమాత్ముని గూర్చిన చింతనయే నిజమైన సత్వము. అంతే కాని కేవలము మంచి పనులు చేయడం కాదు. మనం రోజు చేసే పనులు కర్మ యోగం ద్వారా చేస్తే, యోగక్షేమాల గురించి ఆలోచించాల్సిన అవసరం లేదు. ఈ త్రిగుణాలను అర్ధం చేసుకొని, వాటినే దాటే మార్గం తెలుసుకోవాలి. నేను కేవలం సకామ అంటే కోరికలతో కూడుకున్న కర్మలను మాత్రమే చేస్తాను అంటే కుదరదు. మనం భక్తిని, జ్ఞానాన్ని కూడా తెలుసుకొని ఆచరణలోకి తెచ్చుకోవాలి.

ఓం శ్రీ సాయి రామ్!

Bhagavadgita Sankya Yogam-2.9- Focused Mind

After explaining about the Self Bhagavan preached Karma Yoga. We have to learn to convert every action into Karma Yoga. This is called "Nishkama karma yoga". Once we start there is no loss of effort and no harm, Even a little of this knowledge, even a little practice of this yoga, protects one from fear.

What is Karma Yoga?

Actions based on our scriptures are called as Karmas. Nishkaama Karma is an action which is performed with a selfless mind, without greed, without selfish desire and without anger. This what Lord describes as "My action".

We can assume that performing selfless action is next to impossible. That's why Gita is teaching us next about Nishkaama Karma.

 Vyavasaayaatmika buddhirekheha kurunandana!
Bhausaaka hyanantascha Buddhayo'vyavasaayinam!!

Arjuna! in this yoga of self less action, the intellect is determinate and directed singly towards one ideal; whereas the intellect of the undecided (ignorant men moved by desires) wanders in all directions after innumerable aims.

They used word "Bahusaakha" which means a tree has multiple branches with leaves and the mind also wanders after all kinds of worldly things. Whatever we do we need focus and concentration. Equality and balance are essential in our intellect. Whenever there is balance that buddhi is called Vyavasayaatmika Buddhi.  If we wanted to work hard we will show this kind of mindset. We all have the focused and single pointed mind but do we really use this all the time? If we want these random thoughts disappear from our mind, we need to fill more of Godly thoughts. Bhagavan is not asking us to completely quit doing routine things, but just discard the interest towards the unnecessary objects around us. We may feel everything that we come across as important and essential. But in reality how much are they important?  

How do we get single point focus and what we have to leave behind?

Ignorant men mainly focus on worldly desires and their minds are filled with these thoughts. Bhagavadgita uses a word "Vedavaadarata" which means people who like flowery speeches, taking pleasure in eulogising words of the Vedas. These people are with full of desires, having heaven as their goal and prescribe various specific actions for the attainment of pleasure and Lordship. They attract people not only with flowery speeches but also with different kinds of rituals, yagnas and vratas. The Lord Sri krishna warns against those kind of Gurus. He is not saying these actions are bad but just that we get lost in the process. We won't be able to go deeper in the path of meditation. The Lord says that those lustful people tossed by their desires shall never discover any experience of tranquility in their inner life. 

When we want do meditation, we are bombarded by so many thoughts and we have to understand that we did not get the actual principle of self realization. We should only think to the extent that we need to get by routine things in life. We have to let them go otherwise they accumulate like garbage. 

Th Lord says,
Traigunya - vishaya veda nistraigunya bhavaarjuna!
Nirdvandvo nitya satva niryogakshema aatmavaan!!

The vedas deal with three attributes (satva, Raja and Tamo gunas) and we have to above these three attributes. O Arjuna! free yourself, from the pairs of opposites, and ever remain in Satva (goodness), freed from all thoughts of acquisition and preservation and be established in Self. 

In this verse, The Lord says, we need to be in Satva. This is not just being good but staying with God is being in real Satva. If we perform our actions through Karma Yoga then we need not worry about our well being. Yoga means to acquire and Kshema means all efforts to preserve the acquired. We cannot run after karmas that are of selfish in nature. We have to understand the three attributes that we talked earlier. We have to take a multi prong approach that is Karma Yoga, Bhakti Yoga and Jnana Yoga. This is the best way to Self Realization.  

OM SRI SAI RAM!