శ్రీ సాయి సత్చరిత అధ్యాయం - 33

బాబా దక్షిణగా తీసుకున్న దానిని ఎక్కువగా అందరికి పంచేవారు. కొంత పైకాన్ని ధునిలోకి కావాల్సిన కట్టెలను కొనేవారు. అందులోనుంచి వచ్చే బూడిదే ఆయన అనుగ్రహంతో అందరికి ఊదిగా పంచేవారు. మనకు ఊది గురించిన లీలలు తెలుసు. బాబా ఎందుకు ఊది ఇచ్చారు. ఈ విభూతి ప్రకృతి యొక్క నశ్వరతత్వాన్ని బోధిస్తుంది. ఈ సకల విశ్వం దానిలోని వస్తువులు బూడిదవంటి వని నిశ్చయంగా తెలుసుకోవాలి. ఈ శరీరం కూడా పంచభూతాల కాష్టం. శరీరంలో నుంచి జీవుడు వెళ్ళగానే కుప్పకూలుతుంది. ఇది బూడిద అని నిరూపిస్తుంది. మీది, నాది కూడా ఇదే పరిస్థితి. ఇది మీరెప్పుడూ తెలుసుకోవాలని ఊది ఇస్తాను అని బాబా చెప్తారు. ఇక్కడ విభూది యొక్క తత్వార్ధం వివేకంతో కూడిన పూర్ణ వైరాగ్యం. బాబా దక్షిణ తీసుకోవడానికి కూడా కారణం ఈ వైరాగ్యాన్ని మనకు నేర్పించేందుకే. బాబా చాలా ఉల్లాసంగా ఒక పాట పాడేవారు. "రమతే రామ ఆయోజి, ఆయోజి ఉదియాంకి గోనియా లాయోజి!" రాముడు తిరుగుతూ తిరుగుతూ వచ్చాడు, ఊది సంచులను పట్టుకుని వచ్చాడు. బాబాకు ఈ పాట అంటే ఎంతో ఇష్టం అయ్యుండాలి లేకపోతే అంత ఉల్లాసంగా ఎందుకు పాడేవారు. ఆ రామనామం ఇచ్చేటువంటి పరమానందం కంటే మోక్షం ఇంకెక్కడ దొరుకుతుంది. దక్షిణ ఇచ్చి ఊది తీసుకుంటే గాని అది అర్ధం కాదు. 

ఈ అధ్యాయంలో ఊదీమహిమ గురించి చెప్పడం జరిగింది. ఒక సారి నారాయణ మోతిరాం జాని అనే బాబా భక్తుడు తన స్నేహితుడికి తేలు కుడితే బాబా ఊదికోసం చూస్తాడు. కాని ఊది దొరకక అక్కడ బాబా పటం దగ్గర ఉన్న అగరువత్తుల బూడిద తీసుకొని బాబాను స్మరించుకొని ఆ ఊదీని తేలు కుట్టిన ప్రదేశంలో రాస్తాడు. అతనికి నెప్పితగ్గి ఉపశమనం కలుగుతుంది. అలానే ఇంకొక బాబా భక్తుడు తన కుమార్తె ప్లేగు వ్యాధిసోకి బాధపడుతూ ఉంటె నానా చాందోర్కర్ గారిని ఊది పంపమని కోరతాడు, కాని నానా ఆ సమయంలో ప్రయాణంలో ఉంటాడు. తన దగ్గర ఊదిలేక రోడ్డు మీద కొంచెం మట్టి చేతిలోకి తీసుకొని సాయి నామ జపం చేసి తన భార్య నుదిటిపై రాస్తాడు. కబురు తెచ్చిన వ్యక్తి ఇదంతయు చూసేను. అతడు ఇంటికి పోవుసరికి ఆతండ్రి తన కుమార్తెకు జబ్బు తగ్గేనని చెప్పెను. 

జామ్నెర్ చమత్కారం

నానా చందోర్కర్‌ని ఎలాగైతే బాబా దగ్గర ఉండి కాపాడారో అదే విధంగా తన కుటుంబాన్ని కూడా రక్షించారు. నానా ఒకసారి జాంనేరులో మామల్తాధారుగా పనిచేస్తున్నపుడు తన కూతురు మైనతాయి ప్రసవ వేదనతొ బాధపడుతూ ఉంది. ప్రసవం అవ్వటం కష్టమై ప్రాణానికే ప్రమాదం ఏర్పడింది. కాని నానా దగ్గర బాబా ఊది లేదు. నానాకు ఏమి చేయాలో అర్ధంకాక బాబాను తలచుకుంటాడు. అదే సమయంలో బాబా నానాకు ఊది పంపించాలని రామ్‌గీరు బువా అనే గోసావితో ఈ చమత్కారానికి శ్రీకారం చేస్తారు. అదే సమయంలో ఈ గోసావికి తన ఊరు అయినా ఖాండేశ్‌కు వెళ్ళాలన్న కోరిక కల్గుతుంది. ఆయన బాబా దగ్గర అనుమతి తీసుకునేందుకు ద్వారకామాయికి వస్తారు. అప్పుడు బాబా కొంత ఊది గోసావికి ఇచ్చి జాంనేరులో ఉన్న నానాకు అది అందజేసి తన ఊరికి వెళ్ళవలసినదిగా ఆదేశిస్తారు. ఆ ఊదితో పాటుగా అడ్కర్ గారు వ్రాసిన ఆరతి సాయిబాబా అన్న ఆరతిని శ్యామాతో ఒక కాగితం పై వ్రాయించి ఇస్తారు. అప్పుడు గోసావి బాబాతో బాబా నా దగ్గర రెండు రూపాయలు మాత్రమే ఉన్నాయి, నేను జాంనేరు ఎలా చేరుకోగలను? అని అడుగుతాడు. నువ్వు నిశ్చితంగా వెళ్ళు నీకు అన్ని సౌకర్యాలు  ఏర్పడతాయి అని బాబా చెప్తారు. ఆ గోసావి ఆ ఊది మరియు ఆరతి కాగితం తీసుకుని బయలుదేరుతాడు. జాంనేరు వెళ్ళాలి అంటే జలగాంలో దిగాలి. అక్కడ నుంచి జాంనేరుకు సరిగా ప్రయాణ సౌకర్యం లేదు. సరే జలగాంకు ఒక రూపాయి 14 అణాలతో టిక్కెట్టు కొన్నాడు. ఇక మిగిలింది 2 అణాలు మాత్రమే వీటితో జాంనేరు ఎలా వెళ్ళగలను? అని ఆలోచిస్తూ స్టేషన్‌లో టికెట్టు ఇచ్చి బయటపడగా దూరాన ఒక సిపాయిని చూశాడు. 

               అప్పటికే అతడు షిర్డి నుంచి వచ్చిన బాపూగిర్ ఎవరు? అని అడుగుతూ ఉన్నాడు. ఇలా ఇద్దరు కలుసుకున్నారు. ఆ సిపాయి నన్ను నానా పంపించారు అని చెప్పి బాపూగిర్‌ని ఆ టాంగాలో ఎక్కించుకుని జాంనేరు వైపు కదిలారు. ఆ సిపాయి చాలా చురుకైన వాడిలా కనిపించాడు. గడ్డం, మీసాలు, గిరజాలు ఉన్నాయి. టాంగా చాలా అందంగా ఉంది, గుర్రాలుకూడా దానికి తగినట్టుగా ఉన్నాయి. వారు సుమారు రాత్రి 11 గంటలకు బయలుదేరారు. తెల్లవారు జామున దారిలో ఒక కాలువ దగ్గర ఆగింది. గుర్రాలను నీరు తాగించేందుకు వదిలి

తినడానికి కావలసిన ఫలహారాన్ని తయారుచేశాడు ఆ సిపాయి. అతను చూడడానికి ముస్లింలా ఉన్నాడు అని గోసావి సంకోచిస్తుంటే అతను నేను రాజ్‌పూత్ వంశం వాడ్ని ఈ ఫలహారం కూడా నానా పంపించారు అని చెప్తాడు. ఇద్దరూ ఫలహారం తిని మరల ప్రయాణం సాగిస్తారు. బండి నానా కార్యాలయం దగ్గరకు రాగానే ఆగిపోయింది. రామ్‌గీర్‌కు చాలా సంతోషం వేసింది. ఏ కష్టం లేకుండా అక్కడకు చేరుకున్నాడు. గోసావి మూత్రవిసర్జనకు వెళ్ళి వచ్చే లోపల అక్కడ టాంగా లేదు, సిపాయిలేడు. సరే ఆరోజు నానా కార్యాలయంకు రాలేదని తెలుసుకుని ఇంటికి వెళ్ళి ఆ ఊది, ఆరతి నానాకు ఇస్తాడు. మైనతాయికి సుఖప్రసవం అవుతుంది. నానా కూడా బాబా దయకు ఆశ్చర్యపడ్తాడు. గోసావి నానాను ఆ టాంగా పంపించినందుకు ధన్యవాదాలు తెలుపుతూ ఆ సిపాయి మరల ఎక్కడకు వెళ్ళాడు అని అడుగుతాడు. నానా ఆశ్చర్యపడి నేను టాంగా పంపించలేదు మీరు వస్తున్నట్లు కూడా నాకు తెలియదు, అప్పుడు వారికి అర్ధం అవుతుంది ఇదంతా బాబాలీల అని.

నవయుగ తుకారాం అని పిలవబడే బాలబువ సుతార్ అనే ఆయన మొట్టమొదట సారిగా షిర్డీకి వెళ్తే బాబా ఇతను నాకు నాలుగు ఏళ్లగా తెలుసు అని చెప్తారు. బాలబువకు మొట్టమొదట అర్ధం కాదు కాని తరువాత ఆలోచిస్తే తను నాలుగేళ్ల క్రితం ఒక సారి బాబా పటానికి నమస్కరిస్తాడు. ఇలా బాబా తన పఠం తాను వేరు కాదు అనే సత్యాన్ని ఎన్నో సార్లు నిరూపిస్తారు. 

అప్పా సాహెబ్ కులకర్ణి రోజు బాబా పటానికి పూజ చేస్తూ ఉండేవాడు. బాబాను దర్శించాలి అనే తపనతో ఉండేవాడు. ఒకసారి తాను వేరే ఊరికి వెళ్ళినప్పుడు ఒక ఫకీరు వాళ్ళింటికి వచ్చి దక్షిణ అడుగుతారు. అతని భార్య ఒక రూపాయి ఇస్తుంది. వచ్చిన వారు బాబా అనుకోని మీరు షిర్డీ సాయిబాబా గారా అని అడుగుతుంది. ఆయన నేను భగవంతుని సేవకుడను అని చెప్తారు. తరువాత ఊది ఇచ్చి దానిని పూజలో పఠం దగ్గర ఉంచమని చెప్తారు. తరువాత అప్పా వచ్చి బాబా వచ్చిన విషయం తెలుసుకొని ఒక్క రూపాయే ఇచ్చారా, 10 రూపాయలు ఇచ్చివుంటే బాగుండేది అనుకుంటాడు. బాబాను వెతకాలి అని ఏమితినకుండా బయటకు వెళ్లి వెతికితే బాబా ఎక్కడ కనిపించరు. ఇంటికి వచ్చి భోజనం చేసి తన స్నేహితుడితో కలిసి వ్యాహ్యాళికి వెళ్తాడు. అప్పుడు వారికి ఆ ఫకీర్ ఎదురుపడి దక్షిణ అడుగుతారు. అప్పా ఒక రూపాయి అతని చేతిలో ఉంచుతాడు. ఇంకా ఇవ్వమని అడిగితె రెండు రూపాయలు ఇస్తాడు. ఇంకా చేయి చాచితే తన స్నేహితుడు దగ్గర మూడు రూపాయలు తీసుకొని ఇస్తాడు. ఇంకా ఇవ్వమంటే తనతో ఇంటికి రమ్మని ప్రార్ధిస్తాడు. మరొక మూడు రూపాయలు ఇస్తే చాలదని అంటే తన దగ్గర పది నోటు ఉందని ఇస్తాడు. ఫకీర్ ఆ పది నోటు తీసుకొని తొమ్మిది రూపాయలు వెనకకు ఇచ్చి వెళ్ళిపోతారు. ఇలా అప్పా ఇవ్వాలి అనుకున్న పదిరూపాయలు బాబా తీసుకున్నారు అని అందరు తరువాత గ్రహిస్తారు. 

 హరిభావ్ కర్ణిక్ అనే అతను 1917 లో గురుపూర్ణిమ నాడు షిర్డీ వచ్చి బాబాను దర్శించి తగిన లాంఛనాలతో పూజిస్తాడు. బాబా ఆశీర్వాదం, ఊదితో సహా సెలవ తీసుకొని ద్వారకామాయి మెట్లు దిగుతాడు. బాబాకు రూపాయి దక్షిణ ఇస్తే బాగుండేది అనుకుంటూ మరల వెనుకకు తిరగకూడదు అని అందరు చెప్తే నిరుత్సాహంతో అక్కడనుంచి వెళ్తాడు. తరువాత నాసిక్లో కాలారాం మందిరంలో దేవుని దర్శనం చేసుకొని బయటకు వస్తుంటే నరసింగ మహారాజ్ అనే ఆయన హరిభావ్ను రూపాయి దక్షిణ అడుగుతారు. అతను సంతోషంగా దక్షిణ ఇచ్చి బాబాకు నమస్కరిస్తాడు. యోగీశ్వరులందరు ఒక్కటే అని, సంతు సాధువులందరు తన రూపమే అని భగవానుడు చెప్పిన సత్యాన్ని బాబా ఇక్కడ మనకు చూపించారు. 

ఈ అధ్యాయంలో ఎన్నో విషయాలను బాబా మనకు నేర్పించారు.  బాబా మైనతాయిని కేవలం తన సంకల్పంచేత మాత్రమే కాపాడవచ్చు కాని ఈ ఊది, గోసావి, టాంగా సిపాయి మొదలగు అంశాల నుంచి మనకు ఏం నేర్పించాలని అనుకున్నారు? ఇక్కడ బాబా "ఆరతి సాయిబాబా" అన్న ఆరతిని కూడా పంపించారు. బాబా మనకు ఏమి చెప్పాలనుకున్నారో బాబానే మనకు అర్ధం అయ్యేట్లు చెప్పాలి. రామ్‌గిరి బువా దగ్గర రెండు రూపాయలు మాత్రమే ఉన్నాయి. ఇవే శ్రద్ద, సబూరి. అలానే ఆయన జలగాంకు టిక్కెట్టు తీసుకున్న తర్వాత ఆయన దగ్గర మిగిలినది రెండు అణాలు. ఈ శ్రద్ధ, సబూరినే ఆయనకు జలగాం స్టేషన్‌లో దారి చూపించింది. మనము బాబాను పూర్తిగా నమ్మినప్పుడు ఆయన మనలను తప్పక రక్షిస్తారు.

               బాబా ఇచ్చిన ఆరతి, సాయం ఆరతిగా మనం పాడుకున్నాము. ఇదే సంధ్యా ఆరతి. అలానే గోసావి జలగాం చేరిన సమయం 11 గంటలు (రాత్రి).  సంధ్య అంటే రెండింటి మధ్యలో ఉండేది. మనం జీవించడానికి, మరణానికి ఉన్న సంధ్య కూడా అలాంటిదే. ఆ సంధ్య సమీపించే లోపలే మనం మేలుకొని భగవంతుడ్ని చేరుకునేందుకు ప్రయత్నించాలి. ఆంగ్లంలో 11th hour అంటే ఇక ఏమి దిక్కు తోచని మరియు చివరి సమయం. ఆ 11 గంటల సమయంలోనే బాబా రామ్‌గిరి బువాకు దారి చూపించారు.

               నానా నమ్మకాన్ని దృడపరచి మైనతాయిని రక్షించారు. ఆమెకు సుఖ ప్రసవం జరిగేలా చూశారు. ఇక్కడ నానాకు ఆరతి సాయిబాబా అనే ఆరతిని ఇచ్చారు. నానాకు కూడా వైరాగ్యం  నేర్పించాల్సిన సమయం వచ్చింది. మైనతాయికి పుట్టిన బిడ్డ కొన్ని నెలల తర్వాత చనిపోవడం జరుగుతుంది. అలానే మైనతాయి భర్త కూడా ప్రసవం ముందు చనిపోతారు. ఇలా నానాకు చాలా ఎదురుదెబ్బలు తగులుతాయి. ఇవన్ని సర్వజ్ఞుడైన బాబాకు తెలుసు. నానాకు ఈ వైరాగ్యం బోధించడానికే ఆరతి సాయిబాబా అనే ఆరతిని పంపించారు. ఇలా బాబా ఒక్క లీలలో ఎన్నో అంశాలను మనకు చూపించారు.

ఓం శ్రీ సాయినాథార్పణమస్తు !