భగవద్గీత - సాంఖ్య యోగం - 2.8 -స్వధర్మము

 ఈ జీవనం అనే సమరంలో మనము చేసే ప్రతి కర్మను అర్ధం చేసుకోవడం చాలా ముఖ్యం. దీన్ని కనుక సరిగ్గా తెలుసుకోక పొతే మనకు కష్టాలు తప్పవు. శ్రీకృష్ణుల వారు ఆత్మ గురించి ఇప్పటి దాకా చెప్పి, మన పూర్వ కర్మలు వాసనలుగా మనలను ఎంత ఇబ్బంది పెడతాయో అనే విషయాన్ని ఇప్పుడు చెప్పబోతూఉన్నారు. మొట్ట మొదట మనము ఆత్మ శాశ్వతమైనది, నాశనము లేనిది, ఎల్లపుడు ఉండేది అనే సత్యాన్ని తెలుసుకోవాలి.

ఈ సత్యాన్ని తెలుసుకున్నందువల్ల ఉపయోగం ఏమిటి?

ఆత్మ శాశ్వతము అనే విషయం మనకు నిజ జీవితంలో ఎలా ఉపయోగపడుతుంది?

ఈ సత్యము మన రోజువారి కర్మలను ఎలా ప్రభావితం చేస్తుంది?

పైన చెప్పిన ప్రశ్నలకు జవాబుల గురించి మనము ఎప్పడూ ఆలోచించాలి. మనము పుట్టిన దగ్గర నుంచే మనకు ఒక వ్యకిత్వం ఉంటుంది.  ఇది పుట్టిన పిల్లలప్పటినుంచే మనకు తెలుస్తూ ఉంటుంది. కొంతమంది ఏమినేర్పించకుండానే కొన్ని గుణాలను వ్యక్తపరుస్తూ ఉంటారు. ఒక్కోసారి తల్లితండ్రులు ఎంత ప్రోత్సహించినా కొన్నింటిని వారు పట్టుకోరు. వారికి ఇష్టమైనవే చేస్తారు కాని  పెద్ద వారు చెప్పినవి ఒప్పుకోరు. అంటే ఈ వాసనలు వారు పూర్వ జన్మలనుంచి తెచ్చుకున్నవి అని మనం అర్ధం చేసుకోవాలి. పూర్వ కర్మ కూడా ఇక్కడ ఫలితాన్ని చూపిస్తుంది. ఒక్కోసారి మనకు ఇష్టం లేక పోయినా కొన్ని పనులు చేస్తాము. ఇక్కడ కూడా మన పూర్వ వాసనలు పనిచేస్తూ ఉంటాయి. అందుకే మనం ఆ పనులు చేయాల్సివస్తుంది. తల్లితండ్రులు వారి బిడ్డల విషయంలో ఆదుర్దా పడడం సహజం. కాని వారి వారి కర్మలను బట్టి పిల్లలు ప్రవర్తిస్తూ ఉంటారు. అలా అని పూర్తిగా వదల లేరు కదా. అందుకే తల్లి తండ్రులు వారి బాధ్యత ప్రకారం వారు అన్ని చెప్పాలి కాని అది జరగక పోతే  బాధపడకూడదు. ఇదే విషయాన్ని భగవానుడు ఈ క్రింది శ్లోకాల్లో చెప్తున్నారు.

స్వధర్మమపి  చ ఆవేక్ష్య న వికంపితుమ్ అర్హసి !

ధర్మ్యాద్ధి యుద్ధాత్ శ్రేయ: అన్యాత్ క్షత్రియస్య న విద్యతే !!

అంతే కాక స్వధర్మమును బట్టియు నీవు బయపడనక్కర లేదు. ఏలనన క్షత్రియునకు ధర్మయుద్ధమునకు మించినట్టి శ్రేయస్కరమైన కర్తవ్యము మరియొకటి లేదు. 

మనము ఈ స్వధర్మాన్ని పరమాత్మ భావనతో అర్ధం చేసుకోక పోయినా, కనీసం మామూలు భాషలో అర్ధం చేసుకోమని భగవానుడు ఇక్కడ బోధిస్తున్నారు. ఆత్మ గురించి చెప్పినప్పుడు జ్ఞానం గూర్చి చెప్పారు. ఇప్పుడు కర్మ యోగం గురించి చెప్తున్నారు. మనము చేయాలి అనే పని గురించి తెలుసుకోకుండా దాంట్లో దిగడం ఎంత మంచిదో మనమే ఆలోచించుకోవాలి. ఒక వేళ తెలుసుకొని దిగినా, సవాలక్ష అడ్డంకులు. వాటిని తట్టుకొని నిలబడాలి అంటే చాలా పట్టుదల కావాలి. ఎవరికి ఓడిపోవడం ఇష్టం ఉండదు. కాని పూర్తిగా కష్టపడడం కూడా ఇష్టం ఉండదు. ఒక్కోసారి మనము ఓడిపోతామేమో అన్న భయం మనలను కృంగతీస్తుంది. అప్పుడు మనము చేపట్టిన కార్యాన్ని వదలివేస్తాము. ఇక్కడ అర్జునుడు కూడా ఇదే పని చేయాలని అని అనుకున్నాడు. కాని భగవానుడు సరి అయిన దారిలో నడిపించారు.

సహజంగా మనమందరము కొన్ని గుణాలతో ఈ భూమి మీదకు వస్తాము. ఈ పూర్వ జన్మ  

వాసనలే మన ఆలోచనలకు, మన సంకల్పాలకు కారణం అవుతాయి.  అన్ని మన వాసనలకు తగ్గట్టుగా జరిగితే ఏ గొడవ ఉండదు. కాని మన జీవితంలో ఉన్న వారు మనము చేసే పనులను మార్చాలని ప్రయత్నిస్తూ ఉంటారు. వారు మన శ్రేయోభిలాషులు కూడా అయి ఉంటారు. వారిమీద మనకు ప్రేమ కూడా ఉండచ్చు. ఇక్కడే సమస్య మొదలు అవుతుంది. వారు గట్టిగా చేయ మని చెప్పిన దాని మీద మన మనస్సు నిలవదు. ఇక్కడ అర్జునుడు కూడా యుద్ధం చేయాలని వచ్చాడు. తీరా వచ్చాక నేను యుద్ధం చేయను అంటున్నాడు. శ్రీకృష్ణులవారికి యుద్ధం చేయడం సరదా ఏమి కాదు. ఆయనే యుద్దాన్ని నివారించడానికి ప్రయత్నించారు. ఇక్కడ ముఖ్యమైన విషయం ఏమిటి అంటే, అర్జునుడు ఎందుకు యుద్ధం చేయాలో అర్ధం చేసుకోవడం లేదు. తన ఆలోచన సరి అయినది అని అనుకుంటున్నాడు. తను క్షత్రియుడుగా జన్మ తీసుకొని కొన్ని వాసనలతో వచ్చాడు. అవి పూర్తి చేసుకోక పొతే తన వాసనలను ఖర్చు చేసుకోలేడు. మనము ఏ పని అయినా నిస్వార్ధంగా చేయగలిగితే ఆ పని అంత కష్టం అని అనిపించదు. ఇక్కడ అర్జునుడు ధర్మాన్ని రక్షించడానికి కనుక యుద్ధం చేస్తే తన స్వధర్మానికి తగినట్లుగా చేసినవాడు అవుతాడు.

 కొంతమంది భగవద్గీతలో చెప్పిన వర్ణాలను వేరేగా అర్ధం చేసుకుంటారు. బ్రాహ్మణ, క్షత్రియ, వైశ్య మరియు సూద్ర వర్ణాలను గూర్చి చెప్పడం జరిగింది. ఇవి కేవలము వారి వాసనలకు సంబంధించినవే కాని నిజమైన బేధాలు కావు. వారు చేసే పనులను ఆధారంగా ఈ విభజన చేయబడింది. అంతే కాని వారు ఆ వర్ణంలో పుట్టినంత మాత్రాన వారు ఆ విధులే నిర్వర్తిస్తున్నారు అనడానికి వీల్లేదు. అందరూ అన్ని వర్ణాల వారి విధులను చేస్తూ ఉన్నారు. ఒక్కో సారి ఒక్కో పాత్రను పోషిస్తూ ఉన్నారు. మనము మన బాధ్యతను తెలుసుకొని ఏ సమయంలో ఎలా నడుచుకోవాలో తెలుసుకుంటే చాలు.  భగవానుడు ఇప్పుడు మనం ఎలా నడుచుకోవాలో చెప్తున్నారు.

సుఖ దుఃఖ సమె కృత్వా లాభాలాభౌ జయజయౌ! 

తతో యుద్ధాయ యుజ్యస్వ నైవం పాపం అవాప్యసి !!

జయాపజయములను, లాభనష్టములను, సుఖదుఃఖములను సమానముగా భావించి యుద్ధసన్నద్దుడవు కమ్ము. అప్పుడు నీకు పాపములు అంటవు. 

ఈ జీవన సమరాన్ని ఎలా ఎదుర్కోవాలో, ఎలా మనకు అనుగుణంగా మార్చుకోవాలో ఇక్కడ గీత మనకు నేర్పిస్తుంది.

ముందు మనము మన స్వభావాన్ని అర్ధం చేసుకోవాలి. 

మనలో ఎక్కువగా ఎటువంటి ఆలోచనలు ఉన్నాయో గమనించాలి. 

ఎందుకు అంటే మన పూర్వ జన్మ వాసనలే మన ఆలోచనలను నియంత్రిస్తాయి. వాటిని బట్టే మనం పుట్టే పరిస్థితులు నిర్ణయించబడతాయి. వీటిని మనం మార్చలేము. వాటిని ధైర్యంగా ఎదుర్కోవడం తప్ప మనకు వేరే మార్గం లేదు. 

ఈ వాసనాలే మన స్వధర్మంగా చెప్పబడతాయి. 

పిల్లలు వారి స్వధర్మాన్ని బట్టే వారి దారిని ఎంచుకోవడం జరుగుతుంది. తల్లిదండ్రులు మేమె వారికి దారి చూపించాము అని అనుకుంటే అది సత్యం కాదు. పిల్లలు ఆ వాసనలతో ఉన్నారు కాబట్టి అది జరిగింది అని అర్ధం చేసుకోవాలి. మనం చెప్పేవన్నీ చెప్పాలి కాని అవి జరగకపోతే నిరాశ చెంద కూడదు. సుఖ దుఃఖాలను లాభ నష్టాలను , జయాపజయాలను సరిగ్గా అర్ధం చేసుకోవాలి. వాటిని సమ దృష్టితో చూడాలి. అప్పుడు ఏ పనిద్వారా అయినా పాపం అంటదు అని భగవానుడు చెప్పారు. 

  

ఒక మామూలు మనిషిగా మన పూర్వజన్మ వాసనాలే మన కర్మలను నియంత్రిస్తాయి అని తెలుసుకోవాలి.

 ఆత్మసాక్షాత్కారమే మోక్షానికి దారి అని, ఇది ఒక్కటే పూర్తి శాంతిని ప్రసాదిస్తుంది అనే నిజాన్ని తెలుసుకోవాలి.

 ఒక ఆధ్యాత్మిక సాధకుడుగా మన స్వధర్మము ఆత్మ సాక్షాత్కారమే అన్న సత్యాన్ని అర్ధం చేసుకోవాలి. మన స్వధర్మములో మనము ఉండటమే ముక్తి.

  

ఓం శ్రీ సాయి రామ్ !

Bhagavad Gita Saankya Yoga 2.8- Prescribed duty (Swadharma)

In the battlefield of life, understanding one's own actions is essential. Without such understanding we are clueless in our path. That is what Lord Krishna taught Arjuna so far. He preached him about the importance of understanding the "Atman" and how this is eternal, indestructible, permanent and not influenced by any action. So our actions are driven by past impressions (vasanas).

What is the advantage of knowing this truth?

"Soul is eternal" how can we use this fact in our daily life?

How does this influence our daily actions?

We are bound by certain patterns, and we gravitate towards certain likes, dislikes, and certain actions. Even if we are forced towards something else, we will have hard time adopting that particular task. Our parents could have directed us in a certain path but our inclination have been different. But it does not always mean that we are not interested in that particular path. We did that without our heart in it but we finished that particular task. That means we are supposed to be in that path and based on our past karma we had to go through this. Otherwise we could have deviated from that path somewhere along the line. This is where parents struggle because what they thought best for their kinds did not work out. So here is the conflict between what parents wished and the past impressions that kids have to go through. So how can we understand this sequence and how can we stay balanced in these situations? This is what Bhagavan is trying teach in the next few verses.

Swadharmam api cha aavekshya na vikampitum arhasi!
Dharmyaaddhi yudhaat sreyah anyat kshatriyasya na vidhyate!!

Besides considering your own duty too, you should not waver, for there is nothing more welcome for a man of the warrior class than righteous war.

Until now Bhagavan explained the meaning of Soul, that is universal consciousness. Here he is trying to explain this truth in very simple terms where a common person can understand.


He is saying that even if you do not understand the importance of performing your duty in view of universal consciousness, you can just understand this in the form of routine Karma (action). When he described about Atma, he was talking about Jnana Yoga, now he is introducing Karma Yoga. It is important to understand or have knowledge about what you are about to do. It is foolish or dangerous if we get into some thing we do not have no knowledge or do not understand. Here Bhagavan also talks about why it is not good to deviate from the path that we chose. Sometimes we get distracted from what we do and we are afraid of the failure. This causes us to quit what we do. So Gita reminds us about this mishap and directs us in the right path.

Everyone is born with certain destiny, impressions, and has a personality. This drives them through out their lives. Depending on our personality, we are influenced by the circumstances, people and authoritative figures in our lives. If everything goes according to our impressions, there is not much struggle. But this does not happen. There is struggle and circumstances do not sync with our actions. This causes conflict. This is what Arjuna is facing in the battlefield. He came to fight the war, but shying away due to personal reasons. He thinks that his thoughts are rational. He is thinking only at a personal level and not thinking for a higher cause that is the welfare of the kingdom and people. If we think about a higher cause in each action, we do not have any conflict.  Even if there is stress, we can face this very easily.

People mistakenly accept the the divisions in the Indian society as Varnas (castes) Brahmana, Khsatriya, Vysya and Sudra. People criticized Bhagavadgita for describing this. But the real meaning behind this is not understood properly. One can not be classified as particular category if they are born in that sect. These were described according their actions and impression. A person who helps the society with knowledge is called as Brahmana. Khsatriya is one who is bound to protect the people, govern in a righteous way and live for the people. Vysya is one who can provide the goods that are necessary to run the society. Sudra is one who takes care of the needs of the above three classes so that they can perform their duties efficiently. This used to be clear cut in the past. Now there is so much overlap in what we do. We transform ourselves into different roles at different times. We will be fine as long as we understand our role in the society and perform that particular task by understanding Karma, Bhakti, Jnaana Yogas and implementing these principles.

Sukha-duhkhe same krutwa laabhalaabhou jayaajayou!
tato yudhhaya yujyaswa naivam paapam avaapyasi!!

Having made pleasure & pain, gain & loss, victory & defeat, the same you engage in the battle for the sake of battle; thus you shall win not incur sin.

Here Gita is teaching us the technique to face the battle of life and follow the Swadharma. Every one of us have our own tendencies. First we have to understand our strengths, our likes, inclinations and our natural tendencies. We can help kids understand their strengths and natural skills that they exhibit. Because what comes naturally is their Swadharma. This is what directs them in their path. If anyone contradicts, or try to change that path there comes a conflict. But as parents can we let them continue in the path that they chose? Sometimes the parents do not have a choice and no matter how much they try, everything goes against the wishes of parents. Why is this happening? This is where we need to understand this concept of swadharma. Each person is predetermined to be certain way. Sometimes we see a mixed patterns and this is also an example of Swadharma. If we understand this principle, we can encourage the person to follow their own dharma. So our job is to first understand what is our Swadharma. Then we can try to understand other people easily. Once we understand this concept we can see equanimity that above verse talking about. We are not swayed by the opposites of life. We do not incur any bad outcome by performing certain task even if we fail in that particular task.

As a human being at a sensory and body level, our duty is to perform our actions according to the reasons that gave you birth that is past impressions.

As a spiritual being, our swadharma is Self -Realization. This is the only path that gives ultimate balance that is Salvation -Moksha.

Even a balanced material life can not give ultimate happiness, the knowledge of self is the only means to attain Equanimity or union with universal consciousness.

OM SRI SAI RAM!  

భగవద్గీత - సాంఖ్య యోగం 2. 7 - మరణం నుంచి జన్మకు

జాతస్య హి ధ్రువో మృత్యుర్ధ్రువం జన్మ మృతస్య చ !

తస్మాదపరిహార్యేర్ధే న త్వం శోచితుమర్హసి !!

పుట్టిన వానికి మరణము తప్పదు. మరణించిన వానికి పునర్జన్మ తప్పదు. కనుక అపరిహార్యములైన ఈ విషయములందు నీవు శోకింపతగదు.

ఇక్కడ భగవానుడు వాస్తవిక సిద్ధాంతము గురించి మాత్రమే చెప్పుట లేదు. పుట్టిన వారు చనిపోతారు అని మన అందరకు తెలిసిన విషయమే. కాని మరణించిన వారు మరల పుడతారు అన్న విషయం విశ్వసించుట ఎట్లు? హిందువులుగా మనము కర్మ సిద్ధాంతాన్ని, పునర్జన్మని నమ్ముతాము కాబట్టి ఈ విషయము అర్ధం చేసుకోవడం అంత కష్టం కాదు. జ్ఞానుల దృష్టిలో ఈ జన్మ కర్మలను దాటటమే ముక్తి. వారు ఆత్మ సాక్షాత్కారము పొందినవారై ఈ జన్మ మరణాలు నిజం కావని అనుభవపూర్వకంగా తెలుసుకుంటారు. అజ్ఞానం అంటే ఈ సత్యాన్ని అర్ధం చేసుకోకుండా ఉండటం. అసలు ఈ సత్యాన్ని తెలుసుకోవాలి అని ప్రయత్నం కూడా చేయకుండా ఉండటమే పెద్ద అజ్ఞానం . అందుకే ఈ అజ్ఞానుల భాషలోనే భగవానుడు ఈ జన్మ మరణాల గురించి చెప్పడం జరిగింది. ఇలా అర్ధం చేసుకున్నా కాని వీటిగురించి దుఃఖించాల్సిన అవసరం లేదు అని చెప్పారు. వారి వారి కర్మను అనుసరించి వారికి ఎంత కాలము బతకాలో అంత కాలము మాత్రమే బతుకుతారు. అంతే కాని ఎవరు ఎవరి చావుకి, పుట్టుకకి కారణం కాజాలరు.

గీతలో చెప్పినట్లుగా పుట్టిన వారికి మరణము తప్పదు అలానే చనిపోయిన వారు మరల పుట్టక తప్పదు. సరే వీరు ఎక్కడనుంచి వస్తున్నారు? ఎక్కడకు వెళ్తున్నారు? భగవానుడు వీరు అవ్యక్తంలో ఉంటారు అని చెప్పారు. దేవుడు అంటే నమ్మకం లేని హేతువాదులు కూడా మనం ఎక్కడనుంచి రావడం లేదు, ఎక్కడకు పోవడం లేదు అని చెపుతారు. ఈ శరీరం ఆలా ప్రపంచంలో కలిసిపోతుంది అని కూడా చెపుతారు. స్సైన్సుకి కూడా అంతుపట్టని విషయం ఏమిటి అంటే? చనిపోయిన తరువాత ఏమవుతుంది అన్న నిజం. ఎక్కడ ఈ సైన్సు ఆగిపోతుందో అక్కడ మన శాస్త్రాలు మొదలుపెడతాయి. చాలా మతాలూ దేవుడిని నమ్ముతాయి కాని చనిపోయిన తరువాత ఏమవుతుంది అనే విషయంలో బేధాలు ఉన్నాయి. ఇప్పడు అవన్ని ప్రక్కన పెడితే, ఒక సత్యం అందరు ఒప్పుకునేది ఏమిటి అంటే భగవంతుడు అనే శక్తి మనలను నడిపిస్తుంది అనే విషయం. ఈ శక్తినే వేదాంతులు "బ్రహ్మన్" అని అంటారు. భక్త శిరోమణులు పరమాత్ముడు అంటారు. ఏ పేరుతొ పిలిచినా ఈ అదృశ్య శక్తే ఈ ప్రపంచానికి ఆధారం. సైన్సుకూడా ఈ సత్యాన్ని ఒప్పుకుంటుంది. దీన్నే వారు "ఎనర్జీ" అంటారు. ఈ శక్తి లేని చోటే లేదు. అందుకే మనము భగవంతుడు అంతటా ఉన్నాడు అని చెప్పుకుంటాము.

చనిపోయిన తరువాత ఏమవుతుంది అనే విషయం ఒక పెద్ద మిస్టరీగా మనం అనుకోవచ్చు, రకరకాలైన అభిప్రాయాలు ఉండచ్చు. కాని హిందూయిజం దీన్ని గుడ్డిగా నమ్మమనిచెప్పడం లేదు. మన వాసనలే మన రాబోయే జన్మకు కారణం అవుతున్నాయి. ఇక్కడ శ్రీకృష్ణులవారు ఒక్క మరణం గురించే మాత్రమే చెప్పడం లేదు. ఒక ఆలోచన దృఢం అయితే అది వాసనగా మారుతుంది. ఈ వాసన ఒక జన్మకు కారణం కావచ్చు. మళ్ళా జన్మలో కొత్త వాసనలు, ఇలా ఈ చక్రం తిరుగుతూనే ఉంటుంది.

జన్మ మరణ చక్రంలో ఉన్న సత్యం ఏమిటి? అంతులేని చక్రంలో ఇరుక్కోవడమే అసలైన సత్యం. మనం ఒక పని చేసిన తరువాత ధైర్యంగా దాని ప్రతిఫలాన్ని కూడా స్వీకరించడం నేర్చుకోవాలి. అంతే కాని నేను కర్మ మాత్రమే చేస్తాను దానికి సంబంధించిన ఫలం నాకు వద్దు అంటే కుదరదు. ఒకరి గురించి చెడుగా అలోచించి, వారికీ హాని చేస్తే, మనకు కూడా ఇటువంటి ప్రతిఫలమే వస్తుంది. మనకు ఇది జరిగినప్పుడు నాకే ఇలా ఎందుకు జరగాలి అని మాత్రం అనుకోకూడదు. మనకు జరిగే వాటికి మనమే కారణము.

పుట్టుకకు మరణానికి మధ్యనున్న సమయాన్ని మనం జీవితం అంటాము. కాని మరణానికి పుట్టుకకు మధ్యనున్న సమయాన్ని ఏమని పిలవాలి? దీన్నే మన శాస్త్రాలు అవ్యక్తం అని పిలుస్తాయి. మన పురాణాలు స్వర్గం, నరకం అని కూడా చెప్తాయి. కానీ వీటిలో ఎక్కడ ఈ శరీరం ఉన్నట్లు చెప్పరు. మనం ఇంతకుముందు చెప్పుకున్నట్లు దృఢమైన వాసనలు ఇంకొక జన్మకు కారణం అవుతున్నాయి. ఈ వాసనలు కార్యరూపం దాల్చాలి అంటే సరైన పరిస్థితులు రావాలి. అప్పటి దాకా ఆ కోరిక తీరదు. అంటే ఒక కోరిక తీరడానికి ఎన్ని జన్మలు ఎత్తాల్సి ఉంటుందో మనం అర్ధం చేసుకోవచ్చు. అందుకే ఆధ్యాత్మిక ప్రపంచంలో సాధకులు చాలా జాగ్రత్తగా వ్యవహరించాల్సి ఉంటుంది. మనం అసలు పట్టించుకోపోతే ఇక ఈ జనన మరణ చక్రంలో పడి కొట్టుకుంటూ ఉండాల్సిందే. అందుకే ఈ సత్యాన్ని అర్ధం చేసుకొని మనకు లభించిన దాన్ని ఆనందంగా స్వీకరించడం నేర్చుకోవాలి. అంటే కాని నాకు ఎందుకు ఇలా జరిగింది అని ఏడవడం మంచి పద్దతి కాదు.

ఇలా బాధ పడడం ఎందుకు మంచిది కాదో వచ్చే శ్లోకంలో ఇలా చెప్పారు.

అవ్యక్తాదిని భూతాని వ్యక్త మధ్యాని భారత !

అవ్యక్త నిధనాన్యేవ తత్ర కా పరిదేవనా !!

ఓ అర్జునా! ప్రాణులన్నియును పుట్టుకకు ముందు ఇంద్రియగోచరములు గావు. మరణానంతరము కూడా అవి అవ్యక్తములే. ఈ జననమరణల మధ్యకాలమందు మాత్రమే అవి ప్రకటితములు అవుతూ ఉంటాయి. ఇట్టి స్థితిలో వాటికై పరితపించుట నిష్ప్రయోజనము.

ఈ వ్యక్త ప్రపంచం చివరలో ఉండదు అని మనకు తెలుసు. మన భూమి సూర్యుడి చుట్టూ తిరుగుతూ ఉన్న గ్రహాలలో ఒక్కటి. ఇలా సూర్యుడు లాంటి చుక్కలు లెక్కలేనన్ని ఈ ప్రపంచంలో ఉన్నాయి. కొత్త కొత్త గ్రహాలు పుడుతూ ఉంటాయి. అలానే వాటికి అంతం అనేది ఉన్నది అని మనకు సైన్సు చెపుతుంది. ఇలా అంతమైన గ్రహాలు పూర్తిగా నశించడానికి కొన్ని కోట్ల సంవత్సరాలు పట్టచ్చు. ప్రపంచంలోనే ఈ సృష్టి చక్రం కనపడుతూ ఉంటే, మనం దీన్ని ఒప్పుకోవడానికి ఎక్కువ ఆలోచించాల్సిన అవసరం లేదు. మనం మన చుట్టూ ఉన్న పరిసరాలను పాడుచేస్తే దాని ఫలితం అనుభవించక తప్పదు. అందుకే మన వాతావరణాన్ని మనం రక్షించుకోవాలి. ఎవరైనా ఈ కర్మ ఫలితాన్ని తప్పించుకోలేరు. ఈ కర్మ సిద్ధాంతం సమిష్టి కర్మగా తుఫాన్లుగా, భూకంపాలుగా, ప్రకృతి వైపరిత్యాలుగా మనం చూస్తూనే ఉంటాము. అందుకే మనం చేసే ప్రతి కర్మ అలోచించి చేయడం మంచిది. నాకు నియమాలు తెలియదు అంటే కుదరదు. చెడుఫలితమైన, మంచి జరిగినా దానికి మనమే కారణం.

ఓం శ్రీ సాయి రామ్ !

Bhagavadgita Saankya yogam 2.7 - Death to Birth

Jaatasya hi dhruvo mruthyur dhruvam janma mrtasya cha!
Tasmad apariharyaardhe na tvam sochitumarhasi !!

For certain is death for the born, and certain is birth for the dead; therefore the inevitable you should not grieve.

Bhagavan is speaking in relation to the materialistic world on the out side to motivate Arjuna to follow his Dharma. He had to give him the confidence and self reliance that was essential to perform his duties. Then why he has to talk about this birth and death cycle. For a Jnani (self realized soul) there may not be birth and death, but for ordinary people this is the reality. As long as there is mind, thoughts,  and actions there will be rebirth. Arjuna might think that he is responsible for all the actions that he is performing, without understanding that previous karma plays a big role in one's own life.

The Gita says that death is certain for the born and birth is certain for the dead. Even the atheists say that we come from no where and we go no where when we die. This nowhere also signifies that there is unmanifest in between. They might not believe the reincarnation. That will be fine. The Theists ( People who believe in higher power) may have some differences in their believe system but the fundamental belief in God is same. Here some of the religions tried to go beyond science. Our Hindu scriptures explain in terms of consciousness and energy. They tried to show how the universe functions and how it operates. So if God is everywhere there is no place that this So called consciousness do not exist. The same consciousness exists in all living and nonliving beings.

What happens after death may be a mystery for lot of people but Hinduism explains more scientifically. Some of the religions tried to explain this but there could be some fallacies. Here Lord Krishna is talking about more than just death. Our thought process manufactures some of the thoughts where they are turned into actions. These actions give rise to consequences, these in turn will create new ideology and life. So the cycle continues.

The reality behind this "Birth death cycle" is its very nature, a stream of births and deaths which is unavoidable, inevitable fact no intelligent person should complain or cry over. It is like saying "Be a man and take the consequences". It is a direct consequence of our own deeds but not some one else is responsible for our problems.

What happens between Birth and death is what we call life. But what happens between death and Birth is what we call Avyaktha (unmanifest). Let us try to understand this. Since birth to death the humans go through so many emotions in everyday life. Some of them repeat frequently. But there are patterns in each life if we carefully observe. These patterns are due to certain "Vaasanas" some of which are strong. These strong vaasanas are like seedlings and they have to som how come out and manifest. So we need ideal conditions like perfect family, circumstances to full fill these desires. Until the perfect situation is created they can not germinate. So we have to be careful in wishing what we want especially when we are treading the path of spirituality. Because we do not want to be born again and we all need to attain Moksha (salvation).  By understanding this truth, we can live our life happily and be content with what we get.

That's why next verse talks about the futility of grieving for this impermanent life.

Avyaktadini bhutaani vyakta madhyaani bhaarata!
Avyakta nidhanaanyeva tatra ka paridevana !!

Beings are unmanifest in their beginning, are seen to be manifest in the middle state and they are unmanifest in the end. Knowing this truth, what is there to grieve about?

The manifest world of today will not be there in the end. We talk about stars disintegrating and being born. This universe is teaching some thing and science confirms this. If the energy is reintegrating and taking a shape in the form of galaxies; why we have hard time accepting this concept of Birth and death cycle. If we pollute our world around us, we face the consequences like natural disasters. This law of karma applies universally in nature. So let us understand the life, do not take it for granted, ignorance about a rule will not excuse us from the consequences.

OM SRI SAI RAM!

భగవద్గీత 2.6- సాంఖ్య యోగం - ఆత్మ అవ్యక్తము

భగవానుడు ఆత్మ శాశ్వతము నిత్యము అని చెపుతూ, ఈ ఆత్మ అంతటా వ్యాపించి ఉన్నదని, దీనికి నాశనము లేదని రాబోయే శ్లోకాలలో చెప్తున్నారు. రెండో అధ్యాయములో 19 నుంచి 25 శ్లోకం వరకు ఈ ఆత్మ ధర్మములను చెప్పారు.

ఆత్మ ఇతరులను చంపునని అనుకునేవాడు, అది ఇతరులచే చంపబడేది అనుకునే వారు, ఈ ఇద్దరును అజ్ఞానులే. ఎందుకంటే వాస్తవముగా ఆత్మ ఎవరిని చంపదు, ఎవ్వరి చేత చంపబడదు.

ఈ ఆత్మ ఏ కాలమునందు పుట్టదు, గిట్టదు. దీనికి భావవికారములు లేవు.

ఈ ఆత్మ నాశరహితము, నిత్యము, జనన మరణములు లేనిది అని తెలుసుకున్నవారు, ఎవరినైనా ఎట్లు చంపించును? ఎవరిని ఎట్లు చంపును?

మానవుడు చిరిగిపోయిన వస్త్రములను త్యజించి, కొత్త వస్త్రములను ధరించునట్లు జీవాత్మ ప్రాత శరీరములను వదిలి క్రొత్త శరీరమును పొందును.

ఈ ఆత్మను శస్త్రములు చేధింపజాలవు. అగ్ని దహింపజాలదు. నీరు తడుపజాలదు. వాయువు ఆరిపొవునట్లు చేయజాలదు.

ఈ ఆత్మ ఛేదించుటకు, దహించుటకు, తడుపుటకు, శోషింపచేయుటకు సాధ్యము కానిది. ఇది నిత్యము, సర్వవ్యాపి, చలింపనిది, స్థాణువు మరియు సనాతనము.

ఈ ఆత్మ అవ్యక్తమైనది. అచింత్యము వికారములు లేనిది. కనుక అర్జున! దీనికై శోకింపదగదు.

ఇలా ఆత్మ ధర్మములను భగవానుడు చెప్పారు. ఇవి తెలుసుకున్నందువల్ల ప్రయోజనం ఏమిటి? ఇవి మనకు ఎలా ఉపయోగపడతాయి?

ప్రతివిషయంలో ఒక సత్యం దాగి ఉంది అని ఇంతకుముందు మనము చెప్పుకున్నాము. ఆ సత్యాన్ని అర్ధం చేసుకుంటే మనకు చింతలే ఉండవు అని కూడా తెలుసుకున్నాము. మన జీవితంలో అన్నిటికన్నా పెద్ద సమస్య చనిపోవడం. కాని ప్రతిఒక్కరు నేను ఇప్పడు చనిపోను అని అనుకుంటారు. ఎవరన్నా చనిపోయారు అని తెలిస్తే, అయ్యో పాపం! నిన్నటిదాకా బాగానే ఉన్నాడు ఇంతలోనే చనిపోయాడు అని అనుకుంటాము.  ఇక్కడ సత్యము ఏమిటి అని ఆలోచిస్తే, ఎదో ఒక రోజు మనం కూడా ఈ శరీరం వదలాలి అని మనకు తెలుసు. కాని ఈ విషయం గురించి చింతన చేయడమే మనకు ఇష్టం ఉండదు. కాని మనం చేసే ప్రతిపనీ ఎక్కువ కాలం బ్రతకాలి అని, మన జీవితం సాఫీగా సాగాలని, మనతో ఉన్న వారు సుఖంగా ఉండాలి అని విశ్వప్రయత్నం చేస్తూ ఉంటాము.

అందుకే భగవానుడు ఒక సత్యాన్ని చెప్తున్నారు. ఎవరు చంపించేవారు కాదు. చంపేవారు కాదు. ఇక్కడ అర్జునికి యుద్ధం గూర్చి చెప్పినట్లు ఉంటుంది. కానీ భగవానుడు మనకు చెప్తున్నారు. మనం రోజు చేసే పనులలో కర్త మనమే అనుకుంటాము. మన పిల్లలను మనమే పెంచుతున్నామని అని అనుకుంటాము. ఒకరికి మనమే దుఃఖాన్ని కలిగించాము అని అనుకుంటాము. ఇలా మనం చేసే ప్రతిపనీ మన ద్వారానే జరుగుతుంది అని అనుకుంటాము. దీనివల్ల అహంకారమో, లేదా దుఃఖమో కలుగుతుంది. ఇక్కడ బాధ్యత అనే సత్యం ఉంది. ఇది గుర్తిస్తే ఏ భాద ఉండదు. ఈ శరీరం, మనస్సు ఈ బాధ్యతలను పూర్తి చేస్తాయి. అంతే కాని మనకు అంటే, ఆత్మకు ఎటువంటి సంబంధం లేదు.

ఆత్మకు వికారములు లేవు అని ఒక శ్లోకంలో చెప్పారు. వికారాలు మొత్తం ఆరు ఉన్నాయి. అవి 1)ఉత్పత్తి -పుట్టుట  2)అస్థిత్వము -జన్మించిన తరువాత ఉండుట 3) వృద్ధి -పెరుగుట 4) విపరిణామము - రూపాంతరము చెందుట 5) అపక్షయము -క్షీణించుట 6)వినాశము - మరణము. ఇలా ఈ ప్రపంచములో ఏదైనా కాని ఈ ఆరు వికారాలను పొందవలిసిందే.

ఇక్కడ మనము అర్ధం చేసుకోవాల్సిన సత్యం ఏమిటి అంటే, మనము పుట్టిన తరువాత, పెరిగి పెద్ద అవ్వక తప్పదు, అలానే శరీరంలో మార్పులు రాకుండా ఆగవు. చివరికి మరణం అనేది తప్పదు. ఇలా మార్పులు జరగడమే వికారాలు అంటారు. ఈ శరీరం నశించినా, ఆత్మకు ఏమి కాదు అని మన శాస్త్రాలు చెప్పాయి. ఈ సత్యాన్ని అర్ధం చేసుకుంటే, మనము దేనికి కర్తలము కాము అని తెలుస్తుంది.

మనము పాత వస్త్రాలు తీసేసి కొత్తవి కట్టుకున్నట్లు, జీవాత్మ కర్మతో జీర్ణమైన శరీరములను వీడి కొత్త శరీరములను పొందును అని భగవద్గీత చెప్తుంది. ఇక్కడ జీవాత్మ అంటే సూక్ష్మ, కారణ శరీరాలు మాత్రమే ఆత్మ కాదు. మనం పాత బట్టలు తీసేసి కొత్తవి వేసుకుంటే చాలా బాగుంటుంది అదే శరీరం వదలాలి అంటే అంత తేలిక కాదు. మనమందరము ఎదో ఒక రోజు ఈ శరీరాన్ని వదిలి వెళ్లాల్సిందే. ఈ చేదు నిజాన్ని ఎంత తొందరగా అర్ధం చేసుకుంటే అంత తొందరగా మనం జీవితంలో ఈ కష్ట సుఖాలకు అతీతంగా ఉండగలుతాము. ఇక్కడ శరీరం వదలటం ఒక్కటే అంశం కాదు. మనం ఒక్కో పరిస్థితిలో ఒక్కో బాధ్యతను స్వీకరించాల్సి రావచ్చు, కాని మనం ఒక దాన్ని పట్టుకుంటే తొందరగా వదలము. చిన్న చిన్నవే మనం వదలలేక పొతే ఇక చివరికి ఈ శరీరం వదలటం కష్టమే. మొదటినుంచి ఈ వదలటం అనే ప్రక్రియను అలవాటు చేసుకోవాలి. అప్పుడు ఈ శరీరం వదలటం అంత కష్టం అనిపించదు.  అందుకే ఆధ్యాత్మిక సాధనలో నిద్ర గురించి, మరణం గూర్చి మొట్ట మొదటగా నేర్పిస్తారు. అప్పుడే ఈ సత్యాన్ని తెలుసుకో గలుగుతాము.

ఓం శ్రీ సాయి రామ్

Bhagavadgita 2.6- Sankya yogam-Soul un-manifest

Lord Krishna talked about how the soul is eternal and is all pervasive. It is described to be imperishable in the coming verses. This fact was mentioned in the second chapter from 19th verse to 25th verse.


Whoever considers the soul to be capable of killing or be killed, is considered to be ignorant; Soul neither kills, nor is killed.


The soul is never born, nor it ever dies; nor does it become after being born. For, it is unborn, eternal, everlasting and primeval; even though the body is slain, soul is not.


The soul is free from birth and decay. The man who knows this fact that soul is imperishable and eternal- how and whom will he cause to be killed, how and whom will he kill?


Just as a man casts off his worn-out clothes and puts on new ones, so also the embodied self casts of its worn-out bodies and enter others which are new.


Weapons cleave it not, fire burns it not, waters wets it not, wind dries it not.


The self can not be cut, nor burnt, nor wetted, nor dried up. It is eternal, all pervading, stable, immovable and ancient.


This self is said to be unmanifest, unthinkable and unchangeable. Therefore, knowing This to be such, you should not grieve.



Bhagavan described the Atman in clear terms in the above verses. What is the advantage of knowing this truth? How is this useful to us?


We talked about how the truth is evident and obvious in each and every issue. If we understand this basic truth behind each aspect of our lives, there will be no sorrow. The biggest hurdle we ever face is "death". Bu we always assume that we are not going to die that day or that moment. We learned to pity someone else's death.  We hear statements like "He was fine until yesterday; O' poor man just died; how bad it is". But the reality is that every one has to face this dance one day or the other. But we feel confident (ignorant) that death will not touch us now". Every action in our life is to make an effort to live longer. We want to earn money so that we can live comfortably for ever. This is so unreal to think this way because every one has to leave this body and leave behind everything.


Bhagavan brings this false pretense to the fore front and make us realize the truth.  It feels like Lord Krishna was talking about the war when he says "The soul neither kills, not gets killed". He also talks about how we are not responsible for any action that we perform. We think we are rearing our children and we feel that we caused pain or pleasure to other people.

We expect that everything has to go through us even if we do not have control on certain issues. We also assume somehow that we took care of business and without us nothing is possible. This only adds ego or pain to us. If we realize that we are a little guy in the big world, the pain might be little less. Here the soul has no involvement in this whole process. Only mind and body perform their duties.  

The Soul has no changes and never has to transform. Only the body will change. The body goes through 6 Vikaaraas (changes). 1) Birth 2) exist 3) Growth 4) transformation 5) decay 6) death. These are the six changes that everything in this universe goes through.  What is the Truth here and what we have to understand here? Once we are born, we have to go through this transformation.  Nothing happens to Soul even if this body disintegrates.   If we understand this truth, then we realize that we are only instruments of past karma.

We cast off old clothes and get new ones as needed. In a similar way Jeevatma (Kaarana Sarira and Sukshma sarira) will leave the body once the karma effect is finished with that particular body. It is easy to get rid of the old clothes and get new ones but our attachment to this body is beyond explanation. A small kid has been wearing the same old clothes for a while, and a mother wants to put on new clothes. Then the child will cry to let go the old clothes because he likes them so much. But the mother takes them anyway. The child will forget about this after a while. We are also same. Once we take new body, we forget everything about the past lives. This is very essential to grasp so that we can understand this truth. Then it will be easier to go through the changes of life.

OM SRI SAI RAM!

భగవద్గీత -2.5 సాంఖ్య యోగం -సర్వం ఇదమ్ తతమ్

సుఖదుఃఖాలు మనలను ఎంతగానో ప్రభావితం చేస్తాయి అని మనకు తెలుసు. తెలిసి కూడా వీటినుంచి ఎందుకు బయట పడలేక పోతున్నాము అని ఆలోచించడం నేర్చుకోవాలి. 30 సంవత్సరాలు ఉద్యోగం చేసి రిటైర్ అయిన వాళ్ళను మనం చూస్తూనే ఉంటాము. ఆలా ఒకే పనిని అన్ని సంవత్సరాలు ఎలా చేయగలుగుతున్నారు? ఇది ఒక బాధ్యత. కుటుంబాన్ని ముందుకు నడిపించాల్సిన బాధ్యత తల్లి తండ్రుల మీద ఉంటుంది. ఇక్కడ ఎందుకు, ఏమిటి అనే ప్రశ్నలు ఉదయించవు. అందుకే ఇదివరలో ఇది కష్టం అనిపించేది కాదు. కాని ఇప్పటి పరిస్థితులలో అంత సహనం మానవులుగా మనలో కొందరికి ఉండటం లేదు.  సరే మంచి ఉద్యోగం, అన్ని సదుపాయాలు ఉన్నా కాని మనకు సుఖ శాంతులు ఉండటం లేదు. అన్ని బాగా ఉన్నా పిల్లలు బాగుందా లేదనో, లేదా వాళ్లు ఇంకా బాగా చదవడం లేదనో, ఇలా ఎన్నో విషయాలు మనకు అసంతృప్తిని కలగ చేస్తూ ఉంటాయి. ఎందుకు అంటే మనకు జీవితంపట్ల అవగాహన నశిస్తుంది.ఏది సత్యమో, ఏది కాదో మనకు తెలియడం లేదు.

అందుకే భగవద్గీతలో భగవానుడు ఇలా చెప్పారు.

నాసతో విద్యతే భావో నాభావో విద్యతే సతః !

ఉభయోరపి దృష్టో అంతః అనయో: తత్వదర్శిభిః !!

అనిత్యమైన దానికి ఉనికి లేదు. సత్యమైన దానికి లేమి లేదు. ఈ రెండింటియొక్క వాస్తవ స్వరూపములను తత్వ జ్ఞానియైనవాడే తెలుసుకొనును.

ఈ శ్లోకం చూడటానికి చాలా సాధారణంగా ఉండచ్చు. కాని దీంట్లోనే జీవిత పరమార్ధం ఉంది. ఇది వేదాంత పరంగా కూడా బాగా అర్ధం చేసుకోవాల్సిన శ్లోకం. ఈ శ్లోకం యొక్క అర్ధం అనుభవంలోకి రావడమే ఆధ్యాత్మిక లక్ష్యం.

మన చుట్టూ ఉండే సమాజం మనం చేసే ప్రతిపనిని ఎంతోకొంత ప్రభావితం చేస్తుంది. చాలా పనులు మన కోసం మనం చేసుకోము. అందరు గొప్పగా చూడాలనే, ఇంకొకరు మెచ్చుకోవాలనో మనం కొన్ని పనులు చేయవచ్చు. చిన్నప్పుడు చదువుకోవడం అనేది చాలా ముఖ్యం. ఇది వరకు విద్య వినయాన్ని ఇస్తుంది అని చెప్పేవారు. మన సమాజం చాలా మారి పోయింది. ఇప్పుడు విద్య అర్ధమే మారిపోయింది. అందుకే పిల్లలకు, తల్లితండ్రులకు కూడా శాంతి లేకుండా పోయింది. ఇక్కడ విద్యతో పాటుగా మనం అసహనాన్ని కూడా నేర్పిస్తున్నాము. నిజానిజాలు చూసే తత్వమే నేర్పించడం లేదు. మనం కేవలం సంపాయించడానికి మాత్రమే చదివిస్తున్నాము. అందుకే పిల్లలలో పెద్దవారి పట్ల గౌరవం నశిస్తుంది. ఈ చదువులలో "విద్య" అనేదే ఉండటంలేదు. ఇదే ప్రవృత్తి జీవితంలో కూడా స్పష్టంగా కనిపిస్తుంది. మంచి ఉద్యోగం ఉండడం ముఖ్యమే కాని అదే జీవితం కాకూడదు. ఎందుకు అంటే, ఈ జీవితం శాంతిని ఇవ్వడం లేదు.

ఎలాగైతే ఈ చదువుల్లో "విద్య" లేకుండా పోయిందో అలానే మనం కూడా మన జీవితాల్లో సత్యాన్ని చూడడం లేదు. ఒక నది ప్రవహిస్తూ ఉంటే, ఆ నీరు ఒకే చోట ఉండడం లేదు. నీరు ఎప్పుడు ప్రవహిస్తూనే ఉంటుంది. నది అడుగు భాగం మాత్రం అలానే ఉంటుంది. అలానే మన జీవితంలో కూడా ఒక సత్యం ఉంటుంది. మనం చేసే ప్రతి పనిలో ఒక అంతర్గత సత్యం ఉంటుంది. దాన్ని మనం అర్ధం చేసుకుంటే ఈ కష్ట సుఖాలు మనలను అంతగా ప్రభావితం చేయవు.

చదువు తరువాత మరో ముఖ్యమైన అధ్యాయం పెళ్లి. ఈ బంధంలో ఉన్న ,ముఖ్య ఉద్దేశం మనం సరిగా అర్ధం చేసుకోవడం లేదు. ఎవరు ఈ భాద్యత గురించి పిల్లలకు నేర్పిస్తున్నారు? వాళ్లు ఈ బంధం గూర్చి ఎలా తెలుసుకుంటారు. మనం సత్యమేమిటో అర్ధం చేసుకోక పొతే ఎలా? మన జీవితంలో సుఖ శాంతులు ఎలా వస్తాయో ఒక సారి సావధానంగా పరిశీలించుకోవాలి.

మనం పైన చెప్పుకున్న అన్ని విషయాల్లో  ఒక సత్యం నిగూఢంగా ఉంటుంది. ఈ సత్యాన్ని చూడడం చాలా కష్టమైపోయింది. ఎలాగైతే ఒక తెర మీద సినిమా నడస్తూ ఉన్నంతవరకు మనం తెరను చూడటం కష్టం అవుతుంది. అలానే సత్యం (ఆత్మ) అనే తెరమీద ఈ ప్రపంచం అనే సినిమా ఉన్నంత వరకు, మనం సత్యాన్ని చూడలేము. కాని తెర అనేది ఒకటి ఉంది అని అర్ధం చేసుకోవచ్చు. ఈ సినిమా అనేది నిజం కాదు అనే సత్యం మనకు తెలుసు. ఇక్కడ అర్ధం చేసుకున్న విధంగానే ప్రతి విషయం మనం జాగ్రత్తగా పరిశీలిస్తే మనకు నిజమైన సత్యం ఏమిటో తెలుస్తుంది. దీనికి కావాల్సినదల్లా ప్రయత్నం, అనుభవం ఉన్న వారితో సత్సంగం. ఇదివరికి ఇంట్లో పెద్దవాళ్లు ఉంటే వారే మార్గదర్శకత్వం చేసే వారు. అలానే ఆధ్యాత్మిక జీవితంలో కూడా మనకు ఒక సత్యానుభవం ఉన్న గురువు కావాలి.  అప్పుడే ఈ సత్యమేమిటో మనకు తెలుస్తుంది.

అందుకే భగవద్గీత ఇలా చెపుతుంది.

అవినాశి తు తద్విద్ధి యేన సర్వమిదం తతమ్ !

వినాశమవ్యయస్యాస్య  న కశ్చిత్ కర్తుమర్హతి !!

నాశరహితమైన ఆ సత్యము (పరమాత్మ తత్వము) ఈ ప్రపంచమంతా వ్యాపించి ఉన్నది. శాశ్వతమైన దీనిని ఎవ్వరు నశింపచేయలేరు.

ఈ పరమాత్మ తత్వమే అంతటా ఉన్నది. ప్రకృతిలో కనిపించేవన్నీ తెర మీద బొమ్మలు లాంటివని మనకు వేదాంతం చెపుతుంది. విద్యుత్తు ఉంటేనే ఒక లైటు వెలిగినా, ఫాను తిరిగినా, ఒక వస్తువుద్వారా వేడి కలిగినా, చల్లదనం వచ్చినా వీటి అన్నింటికీ వెనుక ఉన్నది విద్యుత్తు అని గ్రహించాలి. ప్రతి విషయంలో ఒక సత్యం ఉంటుంది. ఆ సత్యాన్ని మనం అర్ధం చేసుకోవడానికి ప్రయత్నిస్తే మనం జీవితంలో ఎంతో సుఖంగా ఉంటాము.

  

ఓం శ్రీ సాయి రామ్ !

Bhagavadgita 2.5- Saankya Yogam- Truth – Essence of life

We are influenced greatly by the pleasures and pains of daily life. By knowing this truth, can we make an effort to pause our lives and analyze what’s going on? We do not pay attention to these ultimate realities of life because we are afraid to face the truth. We see some people in our communities who worked all of their lives. How is this possible to work like this, doing the same job for 20 to 30 years? This was felt as a responsibility of the household taking care of the family. We do not have time to think and we never question for a moment why we are doing this? This was little easier with the past generations but now we became more restless and impatient. Even if we have a good job and better financial situation, still we are not happy and we continue to struggle. We feel inadequate no matter how much we have. Some of us worry about the kids, their education, or worry about getting better things in life. We worry about relationships also. We stopped understanding the real meaning of life and our responsibility as a human being. We do not see what is real and what is not real.

In Bhagavadgita, the Lord says,

Naasato vidyate bhavo naa bhavo vidyate satah!

Ubhayorapi drusto antah anayoh tatvadarsibhih!!

The unreal has no existence; and the real never ceases to be; the reality of both has thus been seen by the knowers of the truth.

This verse seems so simple but it has the real meaning of life. This has the essence of whole Vedanta. The real goal of Vedanta is understanding the meaning of this verse, applying this in daily life and experiencing this in every aspect of life.

The society that we live in will certainly influence all of us either partly or completely. We learned to live our lives either to satisfy others or to be praised by someone. We think we will be happy if we attain certain education, better financial situation or good position in the society. When we are young education is very important. The education used to make us “learned men” but now a days the entire goal of education has changed.  We became totally restless and unhappy as consumers of this great gift of life. Our education system is not teaching our next generation to understand the realities of life.

Are we getting education only to earn a living?

Is this education teaching our kids to be selfish and disrespecting elders and community around us?

Is there real wisdom in our education pattern?

This lack of wisdom reflects in our daily life. We need better life as a whole not just a good job or being rich.

As there is lack of wisdom in our education, we also miss the reality in our thinking. We are unable to visualize the truth in our life. In a flowing river the water is constantly changing at a given time. But the riverbed is constant. There is no change in the riverbed. In a similar way, there is a reality in our daily actions that we are unable to see. This truth will never change. If we can understand and grasp this truth behind each and every action, we will not be influenced by the odds of life.

Marriage is the next step that lot of human beings face and struggle with. Do we really understand the real meaning behind this sacred bond? This part of life is so significant for three quarters of our lives. How much emphasis is being given to this most important part of human life in our education system? Are we preparing our kids for this phase of life? How can they be happy if they do not understand the real meaning of marriage?

There is an inherent truth in each and every action of our daily activities. It has been difficult to see this side of life. We are so immersed in watching the moving images on a static screen, and we cannot visualize the existence of a white screen behind. When the material world is projecting images on the screen of Atman, we are not able to experience that universal energy.  But we can realize that these images are not real and in a similar way, the objects in this world are also not permanent. This kind of thinking can be applied in our daily life. If we carefully analyze and study each and every aspect our life, we can visualize the truth behind each one of them.This can be taught by a learned person. That learned person who has experienced this truth can be called as a Guru. When we experience this so called truth, we become that truth. Then nothing will sway us and the difficulties in life will be challenges.

That’s why Lord Krishna says,

Avinaasi tu tadviddi yena sarvamidam tatam!

Vinaasamavyayaasya na kaschit kartumarhati!!

Know that to be indestructible by which all this is pervaded. None can cause the destruction of that- the imperishable.

The Atman is everywhere. It pervades the whole universe and beyond. What we see in this world is like images on the screen. There is electricity behind a light, fan, refrigerator or a heater.  Same electricity is responsible for different functions. We have to understand the real energy behind the light, fan etc. which is the electricity.  In a similar way there is a truth behind all the duties that we perform every day. We have to learn visualizing the truth behind these actions.

We need to understand the real meaning behind the art of education.

We have to understand the truth behind our relationships.

We have to understand the meaning of wealth in our life.

If we learn to see this inner wisdom, we will be happy and prosperous in our lives. We will not be influenced by the odds of life. 

OM SRI SAI RAM!

భగవద్గీత -2.4 సాంఖ్య యోగం - మాత్రా స్పర్శ

 ఆత్మ సత్యము, నిత్యము అని మనం చెప్పుకున్నాము. ఈ విషయం నిజమే అని తెలిసినా సంయోగ వియోగాలు కలిగినప్పుడు మనం బాధపడుతూ ఉంటాము. ఎందుకంటే ఈ ఆత్మ తత్వము మనకు అనుభవంలోకి రాలేదు కాబట్టి. మన మనస్సుకి, శరీరానికి కష్టం కలిగినప్పుడు బాధ రాకుండా ఎలావుంటుంది? దీనిగురించే భగవానుడు రాబోయే శ్లోకాలలో సమాధానం చెప్పారు.

మాత్రాస్పర్శాస్తు కౌంతేయ శీతోష్ణ సుఖదుఃఖదా: !

ఆగమాపాయినో నిత్యాస్తాంస్తితిక్షస్వ  భారత !!

ఓ కౌంతేయ! విషయేంద్రియ సంయోగము వలన శీతోష్ణములు సుఖ దుఃఖములు కలుగుచున్నవి. అవి ఉత్పత్తి వినాశ శీలములు. అనిత్యములు. కనుక భారత వాటిని సహింపుము.

ఇక్కడ మాత్రా అంటే ఇంద్రియములు మరియు అంతః కరణము. అంతః కరణము అంటే మనసు, చిత్తము, బుద్ధి మరియు అహంకారము. ఒక వస్తువు యొక్క స్వరూపము తెలుసుకొనుటకు వాడే కొలబద్దను కూడా మాత్రా అని పిలుస్తారు.

మనము బయట ఉన్న వస్తువులను తెలుసుకోవాలి అంటే, మనకు ఇంద్రియాల అవసరం ఉంటుంది. చెవి, ముక్కు, కన్ను, నాలుక మరియు చర్మము ద్వారా మనము ఏ విషయాన్నైనా గ్రహిస్తాము. అవి మనస్సుకి చేరి కష్టము అనో, సుఖం అనో ఒక సంకేతాన్ని ఇస్తాయి. అప్పుడు మనస్సు సుఖమొ దుఃఖమో అనుభవిస్తుంది. కాని మనము సుఖం వచ్చినా బాధపడడం అలవాటు చేసుకున్నాము. ఎందుకంటే ఈ వచ్చిన సుఖం ఎక్కడ పోతుందో అన్న భయం. చివరికి ఈ ద్వంద్వాలు ఎదో ఒక రకంగా మనలను ఇబ్బంది పెడుతూ ఉంటాయి. అందుకే భగవానుడు శీతోష్ణ సుఖదుఃఖదా: అని చెపుతూ, అవి ఉత్పత్తి వినాశములు అని కూడా చెప్పారు. అవి శాశ్వతమైనవి కావు. ఒక కాలంలో ఉండి మరో కాలంలో నశించేవి. ఈ ప్రపంచం కూడా ఒక కాలంలో ఉండి మరో కాలంలో నశించేదే. అందుకే దీనిని మిథ్య అని అన్నారు. ఇటువంటి అనిత్యమైన దాని గురించి అనవసరంగా చింతించవద్దు అని బోధ చేశారు.

సరే ఈ సుఖదుఃఖాలు అందరికి అశాంతిని కలగ చేస్తాయి. మరి మార్గం ఏమిటో రాబోయే శ్లోకంలో భగవానుడు చెప్తున్నారు.

యం హి న వ్యధయన్తి ఏతే పురుషం పురుషర్షభ !

సమదుఃఖ సుఖం ధీరం సోమృతత్వాయ కల్పతే !!

ఓ పురుష శ్రేష్ఠ ! ధీరుడైన వాడు సుఖ దుఃఖములను సమానముగా చూచును. అట్టి పురుషుని విషయేంద్రియ సంయోగములు చలింపచేయజాలవు. అట్టివాడే మోక్షమునకు అర్హుడు.

 మనకు పంచభూతాల్లో ఎదో ఒక దాని వల్ల కష్టమో సుఖమో కలగవచ్చు. గాలి మెల్లగా వీస్తే ఆనందం. గట్టిగా వీస్తే దుఃఖం. మరీ చల్లగా ఉన్నా, మరి వేడిగా ఉన్నా కష్టమే. అలానే మనకు ఇష్టమైన వారు మనతో ఉంటె మనకు ఆనందం. మనకు ఇష్టం లేని వారు లేదా మన శత్రువులు వస్తే దుఃఖం. ఇలా ఇంద్రియాలతో గ్రహించే వాటిని మాత్రాస్పర్స అని అంటారు. ఈ స్పర్శలు మనము కోరుకుంటే వచ్చేవి కావు అలానే మనం వద్దంటే పోయేవి కావు. వీటిని సమానంగా సహించగలిగినవాడే ధీరుడు అని చెప్పబడతాడు.

మనం ఈ ద్వంద్వాలను ఎందుకు సహించలేక పోతున్నాము?

ఏది సత్యమో ఏది నిత్యమో దానిని తెలుసుకోలేక పోతున్నాము. అది తెలుసుకోవాలి అని కూడా ప్రయత్నిచడంలేదు. అందరిలో ఉన్నది ఒకటే తత్వము. అదే పరమాత్మ. ఈ విషయం మనకు అనుభవంలోకి రావాలి అంటే మనం కొన్నింటిని వదిలేయాలి. ఈ సత్యాన్ని తెలుసుకోవటానికి బాబా ఐదింటిని సమర్పించమన్నారు. అవే ప్రాణాలు, ఇంద్రియాలు, మనస్సు, బుద్ధి మరియు అహంకారము. 

పంచ ప్రాణాలు మనకు ఈ ప్రపంచం నుంచి వచ్చినవి కనుక అవి మనవి కావు. మనిషికి మరణం కలిగితే, అవి పంచభూతాలలో కలిసిపోతాయి. అలా పోయేవి మనవి కావు. ఇక ఇంద్రియాలు మనసు చెప్పినట్టు ఆడతాయి. ఈ మనస్సే సుఖ దుఃఖాలకు కారణం అవుతుంది. మనస్సు బుద్ధి మీద ఆధారపడుతుంది. ఒక్కో సారి మాట వినకుండా మారాం చేస్తుంది. ప్రియమైన వాటి వెంట పరుగులు తీసి కోరి కష్టాలు తెచ్చుకుంటుంది. ఇక అహంకారం నేను నాది అనే భావనలో ఉంచి మాయలో పడవేస్తుంది. అందుకే బాబా వీటిని అర్ధం చేసుకుని, వాటిని అధిగమిస్తే అప్పుడు బ్రహ్మజ్ఞానం లభిస్తుంది అని చెప్పారు. ఇక్కడ భగవానుడు అటువంటి వాడినే ధీరుడు అంటున్నారు. అటువంటి ధీరుడే మోక్షానికి అర్హుడు అని కూడా చెప్పారు.

 

ఓం శ్రీ సమర్ధ సద్గురు సాయినాధాయ నమః !

Bhagavadgita 2.4- Saankya Yoga- Sensory perception

Even though we know that soul is eternal we still go through pain and pleasures. As we do not have the experience of self-realization, we cannot avoid the conflicts in life. How can we not suffer when we have pairs of opposites bothering us? How can we not suffer when we experience physical or mental pain? 

Bhagavan explains these issues in the coming verses.

Matrasparsastu kounteya seethoshna sukhadukhadah!

Aagamaapaayina anityah taan titikhswa Bharataa!!

O’ Kounteya! The contacts of senses with objects which cause pain and pleasure, heat & cold, have a beginning and an end. They are transient & impermanent; endure them bravely O descendent of Bharata.

Here “Matra” means Indriyas & mind. Mind consists of manas, budhhi, chitta and Ahamkara. Indriyas means our senses and organs of action. Matra also means a scale which can measure the “rupa” that is structure.

If we need to learn about the outward objects we need these senses. The eyes, nose, ears, tongue and skin are the 5 sensory organs. These organs relay any information to the mind that we perceive from outside. This could be either pain or pleasure. Then mind experiences these opposites depending on the situation. We do not even enjoy the pleasures in our life sometimes. Because we are afraid to lose them. These pairs of opposites cripple us at times. That’s why Bhagavan talks about “Seethoshna Sukha dukhadaah” and they are not permanent. They are present in one time and disappear other times.  This universe is also present now but it can disappear. That’s why it is called “MITHYA”. The Lord reassures us not to worry about this impermanent world.

Then he gives the solution to this ultimate problem that we all face every day.

Yam Hi na vyathayanti ete purusham Purushrshbha!

Samadukha sukham dheeram somrutatwaya kalpate!!

O chief among men, that firm man whom, surely, these afflict not, to whom pleasure and pain are same, is fit for releasing Immortality of the self.

We can experience either pain or pleasure from the outward forces (panchabhutas). It is difficult to tolerate too much heat or too much cold temperatures. We need ideal conditions. We are positive when we are with our loved ones and it is uncomfortable around people we do not like. These contacts are named as “Matra”. Whoever can stay balanced despite these circumstances is fit for Moksha (immortality).

Why we are not able tolerate these pairs of opposite?

Main reason is we ignore the truth and we cannot tease the reality of the situation. We have to learn to see what is real, permanent and which is not. The drawback is that we are not even trying to know this truth. All of us have the same ATMAN that is consciousness. If we want to experience this we have to leave certain things. Baba talked about surrendering 5 things namely Pranaas, Indriyas, Manas, Budhhi and Ahamkara.

The Pranaas will merge with Panchabhutas when we leave the body. They are not ours. Indriyas play as per the mind. This manas is the reason why we experience all kinds of problems and pleasures. This mind will depend upon the intellect (budhhi). But the mind won’t listen to intellect all the time. It wants to run after worldly things and gets in trouble. The last one Ego (Ahamkara) is ME & MINE feeling. This will drag into the illusion (Maya). That’s why Baba emphasized the importance of overcoming these 5 things to attain self-Realization. The person who ever overcomes these five is said to be called as Dheera in Bhagavadgita. That person is then eligible for salvation.

OM SRI SAMRDHA SADGURU SAINATHAYA NAMAH!